In de auto heb ik altijd radio één op. Het laatste nieuws, soms wat achtergronden en af en toe een zinnig interview. Soms ook minder zinnig. Op weg naar Emst was het niet anders. Hoewel, wel of niet genoeg vaccins, wel of geen goede logistiek, zwalkend beleid of niet. Met ons 17 miljoen betweters word ik er wel eens moe van. En als we de coronapolonaise hebben gehad, komen de formatie perikelen. Pffff. Ik ben vandaag gewoon wandelaar op weg naar het Loobrinkerpad. Mijn gedachten dwalen af, naar de nog niet bedachte vakantie voor dit jaar. Naar het voetbalseizoen voor het komende jaar, want mijn cluppie uit Rotterdam kan alleen maar wachten op het einde van dit seizoen. Er is geen eer aan te behalen. Ongewild neurie ik een van de clubliederen op de melodie van ‘Sweet Caroline’.
In Emst parkeer ik de auto en al snel loop ik in mijn eigen kuiertempo. Met foto’s schieten en korte rustpauzes loop ik het gemiddelde klompenpad amper meer dan 4 km. per uur. Voor mij hard genoeg. Een paar weken terug hadden we de andere wandeling in Emst al gelopen, nu is het de weg oversteken. Ik geniet van de lenteweer, de rust qua wandelaars en het geroezemoes van landbouwwerktuigen die mij doen beseffen wat fijn het is om vandaag niet te werken, maar anderen te zien werken. Werken aan ons voedsel. Een beladen onderwerp in deze dagen, maar de echte spanning tussen de verschillende partijen is door de corona een beetje op de achtergrond gekomen. Niet helemaal natuurlijk want de BoerenBurgerBeweging is wel in het parlement gekomen. En daar is ze weer, Sweet Caroline die de BBB gaat vertegenwoordigen. Sweet Caroline is geloof ik het koosnaampje voor deze no-nonsense recht voor zijn raap dame.
Tijdens het wandelen tussen de landerijen kom ik menig huisje tegen waarvan ik denk, hier wil ik ook wel wonen. Weidse uitzichten, rust, vogeltjes en af en toe het uitrijden van de latrine van wat boerderijbeesten. Het schijnt niet zo gezond te zijn, maar dat is het in menig stad in Nederland ook niet. Ik mag graag een stad bezoeken, heb er ook jaren gewoond, maar met mijn Sallandse achtergrond voel ik toch wel een beetje mee met de BBB. Ik voelde dat vandaag tijdens het wandelen des te sterker. Ik weet niet of de BBB het inhoudelijk bij het rechte eind heeft, ik weet ook niet of we met de halvering van de veestapel in een ideale samenleving komen te leven. Ik vond, in het hier en nu op het Loobrinkerpad, het best wel ideaal om hier tussen de hardwerkende boeren te wandelen. En ik filosofeer nog een beetje verder. Met de ruzies binnen het CDA kan het zomaar eens zijn dat de BBB geen eendagsvlieg is. Niet zo zeer als boerenpartij à la boer Koekoek, maar een partij die een stem geeft aan het platteland. Nu heeft de grachtengordel Caroline van der Plas al ongeveer afgeschreven begrijp ik, maar let maar eens op. Met mijn, mogelijk gematigde, linkse ideeën ben ik geen potentiële stemmer. Maar ik begrijp ze wel.
Mijn gedachten dwarrelen verder en ik geniet van de omgeving, schiet wat foto’s en droom van de huizen die ik van me leven niet zal kunnen betalen. Neuriënd loop ik verder ,,Mijn Feyenoord, Feyenoord, in de Kuip wordt weer gescoord.”
Meer foto’s zie ook Instagram titiissprakeloos.
sprakeloos verhalen 