In 2019 liep ik mijn eerste klompenpad, in de pre-coronatijd en was meteen verkocht. Nu ben ik 71 paden verder en nog steeds is ieder pad weer een verrassing en/of heeft zijn eigen bijzonderheden. Wat mij de laatste maanden opvalt is dat het weer rustiger wordt tijdens de wandelingen. Nu is het niet zo dat een klompenpad Zandvoortse toestanden oplevert, maar het was toch aanzienlijk drukker in de periode van de beperkingen. Er werd zelfs gewaarschuwd dat het te druk zou zijn in de bossen. Zo heb ik het niet ervaren, maar het aantal alternatieven om je te vermaken is daadwerkelijk groter, dus de klompenpaden staan niet meer op een ieders verlanglijstje. Des te beter voor mij op deze mooie zondag 19 september.
Op 19 september kost het nog steeds weinig moeite om louter groene foto’s te schieten. Als je goed kijkt zie je hier en daar wel wat herfstigs doorschijnen, maar als je niet goed wil kijken dan is het nog gewoon zomer. Goed, ik weet natuurlijk dat mais op deze hoogte betekent dat de zomer zo ongeveer ten einde is. Stilte, in een moment van contemplatie, en daar zijn wandelingen uitstekende gelegenheden voor denk ik na. Heb ik het nu over de seizoenen of over mijn eigen seizoenen. Maar daarvoor geldt deze dag hetzelfde, als je goed kijkt zit er wel wat herfstigs, maar vandaag was het gewoon een zomers geheel.
Zoals gezegd, het was nog groen in Putten, zelfs af en toe lenteachtig groen. Op het einde nog twee musea bij zorgboerderij Goedland en een onverstoorbaar varken, een van mijn favoriete dieren. Dit was wel een heel mooi exemplaar. Een geslaagde wandeling in Putten, nummer 72 is ook gemaakt.
Meer groene foto’s zie ook Instagram titiissprakeloos
sprakeloos verhalen 