Schoonheid op het Beekweidenpad

Ze zeggen dat wandelen gezond is voor lichaam en geest. Ik kan het beamen, hoewel als het even tegen zit dan voel ik de spieren soms wel na een gezonde wandeling. Dat wandelen de geest leeg maakt, dat waag ik te twijfelen. Dat wil tenminste zeggen, het schept ruimte voor nieuwe gedachten, nieuwe ideeën en nieuwe inzichten. Op het Beekweidenpad doe ik het vooralsnog met de landschappelijke uitzichten.

Ik was die dag ’s morgens aan het werk met de bedoeling ’s middags de sores achter te laten in Voorst en omgeving. Mijn werk is bij de reclassering en je hoort nog wel eens wat, je ervaart nog wel eens wat (m.n. veel bureaucratie, maar waar is dat niet in Nederland) dus af en toe is een wandeling heel nuttig. Maar de dag ervoor kwam het nieuws van Peter R. de Vries en dan ligt de ‘mindfuck’ op de loer. Zeker als je dan ook af en toe een blik werpt op de sociale media wat een onzin mensen produceren en welke conclusies ze trekken. Ik moet dan altijd aan een oneliner van mijn vader denken die hij veel placht te gebruiken. ”Inspraak zonder inzicht, geeft uitspraak zonder uitzicht.” Het is maar goed dat het Beekweidenpad er is, want hoewel ik niet zo echt van lijstjes houd, is dit een prachtig pad dat hoog scoort. Het 65e klompenpad is er een om vast te houden. Mijn mindfuckerij is na ruim 16 kilometer wel wat weg, mede dankzij wat stijfheid in de benen. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.