En als je dan nummer 50 hebt gehad denk je onwillekeurig, zullen die andere 81 ook zo leuk zijn. Heb je de mooiste paden al niet gehad. En nummer 51 is dan de eerste in de nieuwe reeks. Het was vanochtend even opstarten. Ga ik wel of niet de kou in. Maar met het voornemen even mij moeders een kopje koffie te drinken, was de schroom snel weg. Het Holhorsterpad was de bestemming, te beginnen in Beemte-Broekland. De beoordelingen waren wisselend al laat ik me daar niet door leiden, immers ik wil ze allemaal lopen. En nu ga ik niet slijmen met de vrijwilligers van dit pad, maar het was verrassend. Het was zeker niet het mooiste pad dat ik tot nu toe gelopen heb, maar wel een van de meest afwisselende. Eigenlijk vond ik hier zoals Nederland misschien wel in het groot is. Landbouw, bedrijventerreinen, cultuur, natuur, nieuwe natuur en recreatie & ontspanning, het moet allemaal maar op de vierkante postzegel die we Nederland noemen. Ik heb genoten van die overgangen en ook wel bewondering voor sommige planologische aspecten rondom dit klompenpad.
Als je in de auto rijdt vraag ik me bijvoorbeeld vaak af, wat moet je daar nu op een viaduct zitten koekeloeren naar al die langs razende auto’s? Vandaag begreep ik dat wel. Best leuk.
Of als je in diezelfde auto langs allerlei geluidswallen rijdt, vaak heb je geen idee wat daar achter is, toch?
Dit is de geluidswal aan de andere kant van de auto, maar let op als je al wandelend de andere kant uitkijkt zie je dit!!!!!
En verder ook hele klompenpadachtige dingen hoor, bruggetjes, bossages en (oude) cultuurboerderijen.
En dat allemaal op mogelijk niet meer dan vijf vierkante kilometer met aan het begin en einde het dorpshuis in Beemte-Broekland met een broodje kroket als beloning en een vrijwillige uitbater die me al uitnodigde voor de mogelijkheden van een echte maaltijd in de zomer als het dorpshuis het terras weer mag bestieren.
Voor meer foto’s zie ook Instagram account titiissprakeloos.
sprakeloos verhalen 