Sinds begin april is dit mijn 21e klompenpad. Ik had de klompenpaden al ontdekt in de zomer van 2019, maar de coronabeperkingen brachten dit in opnieuw in herinnering. Kuieren langs de weilanden, bossen en plukjes boerderijen, alleen, met partner of anderen. Het is een hobby die bij me is gaan passen. De triatlon zit er niet meer in, voetballen of squashen is voor mij vragen om blessures. En de sportschool vind ik verschrikkelijk. Dus wandelen maar om in beweging te blijven, ook in coronatijd. (Even alvast een rectificatie, de triatlon zat er op mijn 25e ook niet hoor)
Op je 54e wandel je dus en je vindt het ook nog heel leuk!! Bovendien is het in coronatijd extra fijn om toch een langere periode frisse lucht te ademen met al dat thuiswerken. Vandaag was een oud-collega en pensionado mijn wandelpartner. Hij nam in stijl afscheid, twee dagen voordat de echte corona-maatregelen werden afgekondigd. In stijl betekent veel collega’s, een passend lied dat in volle borst werd gezongen en een aantal biertjes. Het kon nog net, of misschien niet niet meer. We liepen vandaag samen in de omgeving van Winterswijk, het Achterwooldsepad. Zelf had ik het pad in oktober 2019 al gelopen en ik vond het een toppertje.
En toch werd ik wat weemoedig toen ik terug reed naar huis. Natuurlijk was de wandeling nog net zo mooi als vorig jaar. Prachtige doorkijkjes in een legendarisch essen- en coulissenlandschap, meerdere zelfbedieningskoffietentjes in de bossen en prachtig weer. Maar het is afgelopen met het mooie weer voorlopig. Dat voelde je, ondanks de zomerse warmte. (ik had trouwens ook een weerapp die me al waarschuwde, dus in hoeverre dat feilloze gevoel van me ingegeven was door voorkennis kan ik niet meer achterhalen.)De eerste druppels vielen op mijn voorruit, terwijl de laatste nieuwsfeiten over corona door de autoluidsprekers sijpelden.
We gaan de herfst in met ongewisheid over de tweede golf. Het weer gaat passen bij het jaargetijde, tenminste zo ziet het er naar uit. Natuurlijk besef ik dat ik ook vorig jaar in november nog mooie wandelingen heb gemaakt op andere klompenpaden. Maar dat wil er bij deze mooiweerwandelaar nu even niet in, zelfs niet als ik de foto’s terugkijk (zie ook instragram account titiissprakeloos) waarbij de herfst nog beperkt aanwezig was. Het oogde nog groen, er waren nog bloemen en het aantal paddenstoelen was niet indrukwekkend. Maar goed ergens moet je een punt achter de zomer zetten, zelfs al is het een coronazomer. Maar mijn gummetje is snel genoeg gevonden om er een puntkomma van te maken en de zomer nog even te rekken met andere mooie klompenpaden.
sprakeloos verhalen 