En voor mijn werk moet ik altijd links af slaan, vanaf de autobaan de Postweg op. Een instelling van het Leger des Heils bezoek ik een paar keer paar jaar, soms wat vaker. Maar rechtsaf is ook de Postweg en die komt in hartje Lunteren. Dat viel niet tegen en dat is het leuke van klompenpaden, je krijgt een indruk van niet alleen de weilanden, bossen, koeien en wat al niet meer. Ook een impressie van het lokale stedenbouwkundig beleid is een van de verworvenheden van het klompenpad. In Lunteren is het niet verkeerd wonen is mijn eerste indruk. Mijn tweede indruk, tijdens het wandelen, is dat het heel mooi wonen is direct buiten Lunteren. Mooie pandjes met ruime kaveltjes bepalen deels de sfeer van het Meulunterenpad.
Buiten het feit dat ik alle inmiddels 131 paden wil lopen, dus het Meulunterpad kwam vanzelf aan de beurt, is de belangstelling voor geschiedenis een reden om dit pad te lopen. Ook mijn wandelgenoot heeft een passie voor geschiedenis en oude vervallen gebouwen. Onderweg kwamen we een vriendelijke man tegen die uitlegde hoe te komen bij de muur van Mussert. Hij gaf ook aan dat het nog niet heel duidelijk is wat er met dit stukje geschiedenis gaat gebeuren. En dat was ook duidelijk. Vervallen gebouwen in de buurt van de muur en een parkachtige plek in aanbouw, terwijl duidelijk is dat er op het voormalige veld ook huisjes en sportfaciliteiten zijn geweest. De muur van Mussert, misschien een lelijke aanleiding, maar wel een interessante bijkomstigheid van deze wandeling.
Voor de echte rustzoeker is het Meulunterpad ideaal voor doordeweeksedagen, maar ook op een zonnige zondag waren de meeste stukken rustig genoeg voor een goed gesprek over……Ja, waarover? Het is soms verbazingwekkend hoe gesprekken beginnen, waar ze vandaan komen en wat de aanleiding is. Natuurlijk gaat het over koetjes en kalfjes, in ons geval voetbal, vrouwen en de uitwisseling van weetjes van ouders en wederzijdse bekenden. Maar ik verbaas me wel eens over het gemak waarmee je al wandelend kunt praten en rondkijken tegelijk. Het is in de hulpverlening ook gebleken in Coronatijd dat het voor veel, in mijn geval reclasseringsklanten, gemakkelijker praten is als er geen tafel en tegenwoordig plexiglas tussen zitten. Je kunt je blijkbaar beter focussen. Je beter focussen is weer één van de voordelen die het wandelen met zich meebrengt. Vandaag ontdekt in Lunteren. Een fijn klompenpad trouwens. Ik vraag me af of meulunteren al een werkwoord is. Zo niet, dan zou het er een moeten worden.
sprakeloos verhalen 