Zojuist de eerste aflevering gezien van 24 uur met, met Theo Maassen als interviewer. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het me 100% is meegevallen. Conservatief als ik ben, dacht ik natuurlijk dat na Wilfried de Jong eigenlijk niemand dat beter zou kunnen. Het is anders, maar de eerste aflevering met Ali B was prettige televisie. Eigenlijk zoals televisie moet zijn in dit genre. Zelf denk ik vaak, ze zouden van die 24 uur nog veel meer moeten uitzenden, zodat de regie van het gebodene, de interactie tussen twee mensen, nog veel meer bij de kijker komt te liggen.
Mogelijk is het wel interessant om eens 24 uur integraal uit te zenden. Misschien levert dat veel alleszeggende stiltes op, mogelijk wel weggecensureerde ruzies? Waarschijnlijk is het oersaai, hoewel er tv-programma’s uitgezonden worden die nog veel saaier zijn, in ieder geval minder onderhoudend.
Eigenlijk zou ieder verstandig en zichzelf respecterend mens om de zoveel tijd eens 24 uur moeten doorbrengen en dan niet met een ander, een interviewer, maar met zichzelf. Je zou dan de 24 uur met jezelf krijgen. Gewoon zeggen, niet denken, maar hardop zeggen wat je bezig houdt, benoemen wat je voelt of wat je vindt. 24 uur ongehinderd alleen zijn zorgt ervoor dat je minder bezig bent met conventies, je je niet laat leiden door de mening van een ander; niet bij anderen in het gevlei hoeft te komen door te acteren alsof je jezelf bent en zeker niet je best doen om anderen te manipuleren of je mening wilt opdringen. Gewoon eens 24 uur afgescheiden zijn van je sociale context, geen verplichtingen, geen prikkels van de maatschappij, gewoon rust om vooral een poging te doen om eerlijk naar jezelf te kijken.
Door je gedachten in vrijheid uit te spreken en natuurlijk op te nemen, kun je er na die 24 uur met distantie naar kijken. Je ziet dan een persoon die zonder afleiding eens echt met zichzelf bezig is. Mogelijk heeft dat een reinigend effect. Cynici zullen zeggen dat de hedendaagse maatschappij al één grote hedonistisch bende is waar iedereen met zichzelf bezig is. Maar dat is altijd in de context van een ander, laten we het heel modern egotripperij noemen. Weer anderen zullen wijzen op allerlei spirituele ervaringen zoals een voettocht naar Santiago de Compostella, of trekken door de bergen van Nepal. Een enkeling roeit of zeilt door Gods wateren om zichzelf te vinden. Ongetwijfeld zijn dit prima bezigheden, maar altijd zijn er afleidende factoren al is het maar om te overleven of je te handhaven in een vreemde omgeving. Tijdens een wandeltocht word je altijd geconfronteerd met je fysieke beperkingen of je wordt gehinderd door om een praatje verlegen zijnde mede bedevaartganger. Als je alleen om de wereld zeilt, zullen er ongetwijfeld introspectieve momenten zijn, maar je moet ook donders goed op de weersomstandigheden letten. En wat te denken van de mogelijkheid dat je het voorgerecht wordt van een hongerige haai. Zonder het zelfreinigende vermogen van allerlei acties ongedaan te maken, is 24 uur met jezelf volgens mij heel boeiend. Bovendien is dat in principe voor veel meer mensen weggelegd. Gewoon een oud klooster of van mij part een leegstaand kantoorgebouw in de polder met allerlei kamertjes en een camera. Vrijwillig ontslagen worden van je plichten en alleen maar eerlijk zijn naar jezelf voor 24 uur.
Eerlijk zijn naar jezelf, het lijkt me een geweldig experiment. Zeggen wat je denkt en dan achteraf kijken of je er wat mee kunt doen. Want ik geloof dat er heel veel mensen zijn die hun denken redelijk de vrije loop kunnen laten gaan, maar om zaken hardop te zeggen, voldoende rem en geweten hebben. In het dagelijkse leven is dat ook maar goed ook. Want wil ik getuige zijn van alle verborgen krochten in iemands denken? Wel zou ik vrijblijvend mijn eigen krochten willen exploreren. Het lijkt me goed voor de geestelijke volksgezondheid van een ieder en daarmee van de maatschappij als geheel. Eigenlijk zou het door de ziektekostenverzekeraars vergoed moeten worden, zo eens in de vijf jaar voor iedere volwassene met een beetje stabiele achtergrond.