Een persoonlijke tocht door stemmend Nederland……nog 38 dagen te gaan.

 

Op meer dan 6 sites staan allerlei verhaaltjes van mij. Daarnaast poneer ik nog wel eens wat maatschappelijke meningen her en der zoals deze serie naar de verkiezingen toe. Waar blijven al die hersenspinsels en pennenmeuk van mij? Het blijft tot in de eeuwigheid bewaard. Bovendien deel ik het nog via Twitter en Facebook. Mijn cyberpersoonlijkheid is duidelijk, heel duidelijk. Daarnaast heb ik ook zo mijn eigen surfgedrag en soms Like ik wel eens wat. Vanmorgen heb ik de vakantie nog geboekt met Booking en uiteraard in goed vertrouwen her en der mijn creditcardgegevens verspreid. Nu kan ik heel bang worden dat er iets met mijn digitale ego gaat gebeuren, maar dat zou je reinste grootheidswaanzin zijn. Want wie is er nu geïnteresseerd in mijn persoon? Ik heb toch niets te verbergen?

Maar stel dat Wilders nu eens aan de macht komt, er zijn per slot van rekening in de recente wereldpolitiek vreemdere zaken gepasseerd. En ik zou hier nu heel hard roepen dat Wilders een enorme opportunistische valse nicht is. Dan kan ik nu wentelen in mijn eigen gelijk, maar hoe zit dat over tien jaar. Ben ik mijn baan bij de reclassering dan nog wel zeker? Word ik niet gescreend op alles wat ik ook op internet heb gepresteerd? Kan mijn meningendiarree of surfgedrag niet een rem zijn op een normaal leven in de toekomst? Nu kan ik iedereen geruststellen dat mijn kennis van hacken nihil is, dus zoals de Russen, Chinezen en Iraniërs de loop der zaken kan beïnvloeden, dat kan ik niet. Trouwens wij, het zogenaamde vrije Westen doen precies hetzelfde. Ik las trouwens dat comprimeerde data van koop- en surfgedrag het goud van de toekomst is. Mensen die dit in handen hebben, zijn de machtigen van de toekomst. Ik denk overigens dat de toekomst al lang begonnen is.

Maar er is een partij die hierover een speerpunt maakt in hun verkiezingsprogramma. Dat is de Piratenpartij, die in andere Europese landen al meer aan de weg timmert. Een paar jaar geleden zag ik bij de Berlijnse gemeenteraadsverkiezingen ontzettend veel kritische en humoristische plakkaten van de Duitse afdeling. Op de website van de Nederlandse Piratenpartij zie ik geen rare standpunten. Wel veel zorg om privacy, merkenrecht en E-democratie. Eigenlijk een echte partij voor naïeve vijftigers die wel voelen dat ze zich als kinderen gedragen op het internet, maar geen handen en voeten hebben/accepteren om zich volwassen te gedragen. Misschien moet ik me laten leiden door een jongere verantwoordelijke generatie die dit wel allemaal begrijpt. Niet die politici die zelf hun eigen gegevens op straat gooit of een overheid die miljarden weggooit aan digitalisering omdat ze er zelf niets van begrijpen. De Piratenpartij is misschien wel een hele serieuze optie.

–> zie hier ook hun standpunten

 

Begrip, van de dag (154) Bijdrage Erdogan werkgelegenheid

 

 

 

BIJDRAGE ERDOGAN WERKGELEGENHEID

 

De oplossing voor werkloosheid, Erdogan draagt een substantiële bijdrage, nu nog alleen in Turkije. Misschien kunnen we het voorbeeld volgen. Via o.a. Facebook wordt de hand van de Turkse leider heel erg duidelijk. Wanneer iets onwelgevallig is dan kan een gebruiker dit melden bij de mondiale mediamagnaat. Als een soort van Goddelijke scheidsrechter bedient Facebook de klachtindieners. Ik zie het zo voor me, honderden mensen die Facebook afstruinen in Turkije om te klikspanen en ieder commentaar te bannen. Misschien heeft Erdogan wel landgenoten in dienst om ook de Nederlandse teksten te ontcijferen. Misschien is deze tekst dan ook wel aan de beurt, want via onwelgevallige plaatjes ga ik dit blogje niet opleuken, dus ook niet gepakt worden. Dat neemt niet weg dat Erdogan een gevaarlijk vriendje is geworden.

Vandaag was cartoonist Oppenheimer andermaal aan de beurt. Hij beeldde Erdogan af om te betogen dat hij geen geitenneuker is. Vervolgens laat hij Erdogan keihard het twittervogeltje in zijn (of haar) cloaca nemen. Een scherp plaatje om de oproer rondom de Duitse Jan Böhermann te belichten en het gebrek aan de Turkse persvrijheid te hekelen. Ik ga inhoudelijk niets vinden van het hekeldicht van de Duitser, ik vind vooral de persvrijheid een groot goed, dus is mijn artistieke oordeel in deze van generlei waarde. Het feit dat Facebook een rol speelt bij het onvermijdelijk oordeel om lid te mogen zijn van de spacecommunity op Internet is natuurlijk heel bedenkelijk. Oppenheimer verwacht trouwens snel te mogen publiceren. Volgens mij is dat afhankelijk van de hoeveelheid kritiek op Facebook.

Maar los van de ethische achtergrond, biedt dit mogelijkheden voor werkgelegenheid. Dat de Turkse Erdogan de vrije meningsuiting in zijn eigen land verkracht is nog tot daar aan toe, hij schijnt de Turkse gemeenschap in Nederland nog voor zich te winnen. Maar hij moet toch heftig investeren om dit te bereiken. Misschien heeft hij ook wel een clubje anti-Poetin adepten aan het werk gezet of een clubje dat zich richt tegen de Koerden. Zo kunnen wij in Nederland ook aan de slag om alles dat ons onwelgevallig is op Facebook aan te klagen in de hoop dat Facebook namens ons censuur gaat plegen. Waar zullen we beginnen, met ons koloniale verleden te verdoezelen? Iedere vorm van kritiek uit Indonesië of Suriname als smaad wegzetten. Kom strijders, u kunt allen soldaten worden voor Volk en Vaderland door te melden aan Facebook.

 

 

Begrip, van de dag (76) Blendle

 

BLENDLE

Gisteravond, vroeg in de nacht eigenlijk, het tijdstip dat ik al een uur in bed had moeten liggen, liet ik de tweets van mijn twittervrienden de revue passeren. Een van mijn tweeps, zo heet een twittervriend in het jargon, Alexander Klöpping, kwam langs met een interessante aanbeveling voor een artikel uit de Economist. Ik vraag me af of je van tweeps kunt spreken als Alexander mijn zin en onzin op twitter niet volgt, maar dit terzijde. Deze jongeman lult altijd wel lekker over onderwerpen uit cyberspace die ik net kan begrijpen, maar mijn wereld niet is. Ik druk op het bijbehorende linkje en zie dat ik nog een knop in moet drukken, want het artikel is te lezen op Blendle.

Nu ben ik van deze eeuw, dus ik weet wat Blendle is en het is niet verbazingwekkend dat Klöpping dit berichtje in stuurt, want hij is medeoprichter van Blendle. Via een appje kun je losse artikelen van over de hele wereld kopen en ik kreeg van Alexander Klöpping €2,50 startkapitaal in mijn Blendleportemenee. Ik roep dan heel hard naar mijn zoon, die ook nog wakker op zijn kamer zit. ,,Help je je vader ff?” want bang als ik ben om aan een abonnement te zitten of aan verplichtingen die me niet bevallen. Braaf komt hij naar beneden stommelen, kijkt op mijn scherm en zegt dat het OK is. Mijn beide zoons hebben Blendle. ,,Kijk deze knop is handig, als je het artikel niet leuk vindt, dan kun je je geld terug krijgen.” Ik zie vervolgens een snoepwinkel aan tijdschriften en artikelen.

Vanavond nog maar eens kijken via een mail van mijn vrienden van Blendle. De Volkskrant met een artikel over Wilders, waarin Bert Wagendorp betoogt dat Wilders politiek tuig van de richel is. Ook een stuk over Israël dat je leven gevaar loopt als je linksdenkend bent, uit de NRC.next. Mijn oog valt op een human-interest teks over winnaars van de Postcodeloterij. Ik klik erop, het kost €0,49 en komt uit de bijlage Vrouw van de Telegraaf. Mijn belangstelling is gewekt omdat natuurlijk de Oudejaarstrekking aanstaande is en het heerlijk voelt je te vereenzelvigen met de winnaars. Maar eigenlijk best triest dat je uit het scala van kwaliteitsartikelen juist dit artikel kiest. Snel mijn geld terugvragen, ik leer namelijk snel. Toch voelt dat een beetje als diefstal. Bij deze beloof ik als ik de rond de jaarwisseling een grote prijs win, de rest van mijn leven alle artikelen van Blendle netjes zal betalen.

 

Begrip, van de dag (61) Adele

 

ADELE

 

Dag Adele! Vandaag kwam ze weer even langs. Niet zo lang, maar ze was er weer. Sinds een week of drie komt ze met enige regelmaat langs via de lijst ‘trending topics’ op Twitter. En dat is dan een signaal dat iets hot is, of zoals ze vroeger, zelfs voor mijn tijd zeiden, ‘hip’. Soms reageer ik meteen als iets trending is. Op andere momenten misbruik ik de trending topic items om mijn eigen stukjes te promoten. Soms lukt dat en op andere momenten helemaal niet. Bij Adele reageer ik eigenlijk slechts met ‘Dag Adele’. Niet hardop hoor, ik ben niet gek. Ik weet dat het een zeer populaire zangeres is, volgens mij uit Engeland. En als Paul de Leeuw niet van de herenliefde zou zijn geweest, zou hij haar al twintig keer ten huwelijk hebben gevraagd. Ik weet niet of Adele zou hebben toegehapt.

Vandaag dacht ik, nu moet het er maar eens van komen, ze schijnt een megahit te hebben en wat ik van haar ken qua zingend vermogen is beslist het aanhoren waard. Nu luister ik zelden of nooit de populaire hitzenders, dus ik ben nog niet doodgegooid met een nieuwe “Adele”. En uiteraard heb ik ook niet in de rij gestaan om haar concert te bezoeken. De nieuwste hit heet “Hello” en dat is dan weer heel toepasselijk. Ik luister en zoek even naar de lyrics omdat ik geluidsdoof ben, dus haar teksten amper kan verstaan, maar dat heb ik ook bij veel Nederlandse teksten. Mijn ‘Dag Adele’ wordt door haar niet begroet met Hello, want ze heeft het overduidelijk tegen iemand anders.

Ze beschrijft de spijt van iemand die het uitgemaakt heeft met een ander, zijn of haar hart heeft gebroken en naar het schijnt zich in de relatie ook nog lullig heeft gedragen. Zo te horen heeft ze er echt spijt van, maar de andere kant geeft niet thuis. Van mijn vader leerde ik altijd al de volgende levensvisie namelijk ‘Berouw komt na de zonden’. In mijn werkzame leven zei ik het onlangs nog tegen een boefje op het politiebureau toen hij spareribs had gestolen in een supermarkt. Hij begreep me, in ieder geval op dat moment. Ik weet niet of Adele het begrijpt, maar als ze weer als trending topic verschijnt, zal ik dat tegen haar zeggen. Nog steeds niet hard op, want ik ben nog steeds niet gek.

Op deze link kom je bij het nieuwste youtubefilmpje

 

 

Begrip, van de dag (53) Rode Kruis

 

RODE KRUIS

Als nieuwsjunk zijn er de laatste maanden veel momenten dat je jezelf moet beschermen tegen de ongelooflijke hoeveelheid slecht nieuws, tegenstrijdig nieuws en vooral hyperig nieuws. Er zijn dagen dat ik bewust geen nieuwsuitzendingen op tv kijk en de sociale media probeer links te laten liggen. Dat lukt niet zo heel goed, zeker als ik twee nieuwsapps op mijn mobiel heb die ieder hot-news meteen opblieben. Zo wist ik onlangs tijdens het werk, ik zat in vergadering, dat er een Russisch vliegtuig door Turkije was neergehaald. ‘Oef’ denk ik dan, dat is stront aan de knikker, zonder de directe ins en outs te kennen. Je kunt het bliebje afzetten natuurlijk, maar dan zou ik mezelf geen nieuwsjunk noemen.

Vandaag kwam het Rode Kruis via de NOS app naargeestig in het nieuws. Ongeveer 20% van de vrijwilligers weigert uit principe hulp aan vluchtelingen. Dat is niet alleen naargeestig, maar zeer kwaadaardige PR. Dat is zoiets als dat christenen die de God de Vader en de Zoon ok vinden, maar de Heilige Geest niet wensen te dienen. Of doneren aan het kankerfonds, maar met de clausule dat leverkanker verder niet onderzocht mag worden, uit principiële overwegingen en dat longkankerpatiënten verbannen moeten worden. Het Rode Kruis is er voor iedereen in nood, zonder aanziens des persoon, tenminste daar ga ik vanuit. Het opblopberichtje komt dan koud op je dak. Zo zijn die vrijwilligers niet!

Nadere beschouwing leert dat er toch wat genuanceerder naar de feiten gekeken moet worden. Goed er is een bepaalde angst voor het onbekende, waarbij de aard van de werkzaamheden wezenlijk zullen verschillen met het verlenen van hulp bij de plaatselijke carnavalsoptocht. Dat is even wennen. En natuurlijk zullen er mensen zijn met principiële bezwaren, het overgrote deel heeft bijvoorbeeld slechts moeite met de frequentie, die niet 2 of 3 keer per jaar is, maar steeds vaker 2 of 3 keer per week. En dat is waar ik me als nieuwsjunk wel het meeste aan stoor, de schaamteloze sensatiebelustheid bij zogenaamde serieuze media zoals de NOS. Heel goedkoop. Beetje zelfonderzoek is misschien heel goed voor het Rode Kruis, maar om op deze manier gekruisigd te worden, vind ik heel bedenkelijk. En we delen het nieuws massaal op Twitter.

 

Begrip, van de dag (5) Mutmensch

MUTMENSCH

Precies weet ik het niet, maar ik ‘zit’ ongeveer tien jaar op de sociale media,  een soort van carrière. Heel bijzonder is dat natuurlijk niet, want wie heeft er tegenwoordig geen loopbaan op Facebook of Twitter? Ik typeer me als een nette en gemiddelde gebruiker passend bij sekse en leeftijd. En ondanks mijn leeftijd van bijna een halve eeuw, mag ik stellen dat gedurende deze carrière ik nog nooit zo vaak ben uitgescholden ben. Het hoort erbij.

De eerste discussies die me bij zijn gebleven waren die met mensen van het ter ziele gegane Volkskrantblog. Ik kon de ‘kanker’ krijgen als ik met argumenten tegen de PVV aankwam. Wist ik veel dat argumenten bij veel Wildersadepten niet getolereerd werden. Later op Twitter ben ik ze vaker tegengekomen en was ik een multiculti, lid van de Linksche Kerk of wat het summum in die kringen schijnt te zijn: Gutmensch, een omgekeerde geuzennaam. Maar PVV-ers hebben niet het alleenrecht om in vrijheid te schelden. Tijdens verkiezingen kan ik mijn zeer lage waardering voor de PvdD soms niet onder stoelen of banken steken. Prompt wordt ik gevolgd door een hele serie fundamentalistische volgdieren op Twitter die je de meest onaangename zaken toewensen. Meng je je in het Zwarte Pietendebat, ben je racist van het zuiverste water. Kan ik er wat aan doen dat ik in de discussie, opgezet door het Grachtengordelfascisme, vooral veel gevaren en onheuse sentimenten zie? Aan de andere kant als je toentertijd Mauro verdedigde was je weer een allochtonenknuffelaar.

En nu het vluchtelingendebat, crisis zo u wilt? Op politiek niveau bepaalt Wilders de discussie, geen enkele landelijke politicus heeft hierover iets wezenlijks gezegd of de morele richting gegeven. Op de sociale media is het heel zwart-wit en de valse berichtgeving, aan beide kant van het debat, vallen op. Moet ik er wat van vinden? Een genuanceerde mening is al reden voor scheldkanonnades, of je bent een Gutmensch of een racist. Een genuanceerde mening wordt niet gepruimd. Zal ik het morgen eens proberen? Als MUTMENSCH!!!! Och misschien heb ik het dan wel over voetbal of over de verdwenen woorden uit de dikke Van Dale. Zal Gutmensch er trouwens al in staan? Mutmensch in ieder geval niet.

Ik ben Sprakeloos/JeSuisMuet

Bij het affiche Maarten van Rossem* bespreekt de toestand in de wereld, denk ik niet meteen aan mondiale roze vergezichten. Zijn imago als veel belezen en hooggeleerd historicus in combinatie met spottend humoristisch gebrom is wel een aanbeveling om zijn lezing bij te wonen. Recent is hij vaak op televisie als onvolprezen voorzitter bij de ‘Slimste Mens’. In dit programma heeft hij al menigmaal weersproken dat hij een aartspessimist is. Ik herinner me zijn woorden dat hij eigenlijk best een positieve inborst heeft. En omdat Maarten van Rossum waarschijnlijk weinig van doen heeft met mediatraining komt dat positieve klaarblijkelijk voor de goegemeente niet aan de oppervlak. Aan het einde van de avond moet ik toegeven, Maarten van Rossem is zeker geen pessimist, in ieder geval een relativist met een licht optimistisch randje.

MAARTEN VAN ROSSEM & HOPE XXL IN DUIVEN

De kaartjes voor de avond waren al binnen voordat de gebeurtenissen rondom Charlie Hebdo zich voltrokken. En als Van Rossem dan toch spreekt over de toestand in de wereld komt zoiets uiteraard aan de orde. Hoe schril is het contrast tussen de gebeurtenissen in Parijs en de daarop volgende zwartmakerij tussen allerlei fundamentalistische groeperingen en domkoppen op internet en de idealistisch inslag van de organisatie van deze avond Hope XXL. Hope XXL is een Liemers initiatief dat streeft naar een vreedzame samenleving in de hele wereld met als slogan ACT LOCAL, THINK GLOBAL. Met het startpunt in de Liemers (o.a. Duiven, Zevenaar) proberen jongeren over de hele wereld te komen tot een lijst met aanbevelingen (Liemers List) en willen die gaan aanbieden in de vergadering van de VN. Een niet geringe ambitie die in 2009 al is begonnen en na 6 jaar moet in mei 2015 de Liemers List, verkregen door contacten met jongeren over de hele wereld, worden aangeboden aan de VN. En als Maarten van Rossem een van de vele leden van de Raad van Aanbeveling is voor HopeXXL is dat een niet gering ontlastend bewijs voor zijn vermeende pessimistische aard.

Zelf ben ik met tijden wel wat doemdenkerig of heb in ieder geval last van Weltschmerzen en de afgelopen dagen heb ik me kunnen laven met gruwelijke beelden en nieuws over de gebeurtenissen in Parijs en de rest van Europa. En als je dan het nieuws of de sociale media induikt, kan je er ook niet omheen. We zijn in oorlog wordt er geroepen door sommige politici. Iedere quote en beweging van politici en andere hoogwaardigheidsbekleders wordt vervolgens door de media uitvergroot en iedere ook maar net geletterde kan zijn of haar mening op de sociale media kwijt. Veel haatzaaierij en eendimensionaal denken is het gevolg, de redelijkheid bij het gewone publiek, waaronder ikzelf, dreigt te verdwijnen naarmate het nieuws intensiever, maar daardoor niet altijd objectiever wordt.

MEDIA EN VEILIGHEIDSGEVOEL

,,Terrorisme is de macht van de machtelozen,” is een quote van Maarten van Rossem op de onvermijdelijk vraag een reactie te geven op de actuele gebeurtenissen in Parijs. Het gevaar is vooral de reactie van de overheid en het roeptoeteren in de media. De overheid moet zich indekken bij dit soort situaties en de media moet vooral nieuws maken om klanten te binden. Dit zijn twee belangrijke ingrediënten om de angst in de maatschappij aan te wakkeren. Objectief zijn er helemaal geen redenen om aan te nemen dat de gemiddelde burger gevaar loopt. Vooral de dreigende taal van minister Opstelten hekelt Van Rossem. De minister zegt dat Nederland op alles voorbereid moet zijn, maar tegelijkertijd wordt een reëel gevaar voor doden, gewonden en vernieling afgedaan met Het moet wel een feestje blijven. Van Rossem doelt daarbij op de vele vingers, ogen en andere lichaamsdelen die door vuurwerk gemist moeten worden. Opstelten geeft daarmee aan helemaal niet voor veiligheid te zijn. Van Rossem denkt dat Nederland steeds veiliger wordt in vergelijking met veertig jaar terug. Het aantal verkeersdoden is nu nog maar 600 (!) op jaarbasis. Hij vergelijkt dat met de cijfers van begin jaren zeventig (ruim 3000). Het gevaar om in verkeer om te komen is vele malen groter dan slachtoffer te worden van een terroristische aanslag, maar de angst bij de bevolking, mede gecreëerd door overheid en media is oneindig groot. Zelf zie ik cijfers langskomen via twitter van de Europese politie (Europol) over het aandeel van fundamentalistische terroristische daden door moslims in verhouding met ander terroristisch geweld. De schellen vielen van mijn ogen.
Bij het schrijven van deze zin (zaterdagmiddag 10 januari) kijk ik op twitter en de ach en wee’s van afgelopen dagen over het gevaar van de moslims en de steunbetuigingen aan Charlie Hebdo zijn tanende. Het korte rokje van Eva Jinek en de uitslag van de oefenwedstrijd van Ajax in Qatar (!) is belangrijker. En misschien is dat ook maar goed, maar het relativeert wel. Bij de manifestatie in Parijs zal door de media-aandacht alle voor- en tegenstander van de moslims weer vol op het orgel gaan. Wie heeft het dan nog puur over de persvrijheid?

Bron: Europol

(interessant zijn ook de statistieken van Eurostat met pdf-bestanden per jaar)

HET GESCHREVEN WOORD IN ALLE VRIJHEID

Wie kende Charlie Hebdo voor afgelopen week? We zijn nu allemaal Charlie en terecht, want wie aan het vrije woord komt, heeft het in de westerse samenleving niet begrepen. Wie hiermee op de manier van de geradicaliseerde moslims een eind wil maken door te moorden, maakt het leven van vele mensen wel heel zuur. Op de eerste plaats natuurlijk de directe slachtoffers en hun familie, maar ook zij die willen leven met ‘Liberté, Egalité en Fraternité. Ik ben er ook zo één. De slogan van de Franse Revolutie geldt wat mij betreft voor alle ingezeten. Ik ben derhalve hartgrondig eens met burgemeester Abutaleb van Rotterdam als je deze waarden niet kunt of wilt nastreven, dan rot je maar op. Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat je zoiets als satire, smakeloos of stijlvol, als een reden ziet om de barbarij nieuw leven in te blazen. Ik vind het sowieso onverstandig om aanhanger te zijn van een boek en daarbij je eigen denkvermogen uit te schakelen. Of dit nu de Koran, de Bijbel, Das Kapitaal of welk andere levensleidraad is. Als je moet moorden dan deugd dat boek (op delen) misschien niet, maar vooral die moordenaars deugen niet. Het gekke is echter dat allerlei anti-moslims op een bijna fundamentalistische wijze ook de Koran schijnen te doorgronden en denken te weten dat iedere moslim in wezen een moordmachine is. Heel curieus is dat. In naam van een religie moorden of uitsluiten is onaanvaardbaar, of dit nu de islam is of in het (recente) verleden het christendom, het is abject.
Wij zijn dus allemaal Charlie? Hoe lang is het geleden dat de Nederlandse overheid Gregorius Nekschot heeft opgepakt, juist omdat hij aan de (misschien wel) rafelranden van de persvrijheid knabbelde? Met dit vergelijk kwam Van Rossem. Gelukkig hebben wij genoeg Checks & Balances om niet tot vrijheidbenemende maatregelen te komen. Dat is waar een ieder toch voor strijdt, zondag 11 januari 2015? Als dat de intentie is, dan ondersteun ik het van harte. Als het misbruikt wordt voor verdere polarisatie, dan pas ik. Ik onderschat zeker niet de gevaren van toenemende spanningen tussen bevolkingsgroepen. De kans dat daarbij meer doden vallen door moslimextremisme is reëel aanwezig, de kans dat dit erger wordt als de angst regeert is 100% zeker. Ik wil derhalve een van de uitgangspunten van Hope XXL nogmaals herhalen: ,,dat de mens vatbaar is voor redelijkheid. Redelijkheid delft vaak het onderspit omdat men in deelbelangen denkt en het geheel niet in acht neemt.”

NASCHRIFT

De bijeenkomst van HopeXXL en de gebeurtenissen in Parijs en Europa kwamen toevallig bij elkaar in dit blog. De intenties van de jongeren en de Liemers List vormen mogelijk een contrast met met het gevaar op polarisatie in de (Europese) samenleving. Alleen het feit dat Marine Le Pen geen uitnodiging krijgt om mee te demonstreren is al een veeg teken. Over Liberté, Egalité en Fraternité gesproken. Zijn er niet op afzienbare tijd verkiezingen in Frankrijk en streeft Hollande deelbelangen na die een mogelijke glorieuze aanwezigheid van Le Pen ongewenst maken? ACT LOCAL, THINK GLOBAL, al bloggend achter mijn computer zie ik het allemaal maar aan. Ik vind het optimisme van Hope XXL toch een stuk ontspannender dan het bekvechten op de sociale media. Bij het afronden van dit stuk is de twittergemeenschap vooral bezig met minder ernstige zaken. Wederom misschien een goed teken.

 

 

* Daar waar ik Maarten van Rossem nadrukkelijk aanhaal in de tekst is afkomstig van hem, de rest is hooguit op basis van zijn bevindingen, maar vooral mijn eigen mening.

TOPTWEET: Zijn dat vrouwentweets?

Gisteravond was het weer zover, een tweet kwam langs en meteen sudderde het in mijn grijze massa. Of beter gezegd in mijn beperkt oplossende hersenpan als ik de tweet mag geloven. Ik kan er niets mee, maar dacht even bij favorieten zetten zodat er gezocht kon worden naar de bijbehorende wetenschappelijke achtergrond. Die blijkt er niet te zijn, dus is de volgende tweet gewoon een losse flodder.

VROUWEN hersens zijn altijd bezig om problemen op te lossen – mannen hersens om ze te maken #vrouwentweets

Uit geheel onverdachte hoek komt deze tweet natuurlijk niet, maar flexibel als ik ben, wil ik op voorhand niet stereotypisch in een lachsalvo schieten, dus laat ik het probleem maar eens gaan oplossen. Nu sta ik al op een achterstand omdat ik niets van planeten en hemellichamen weet, dus kan ik niet terugvallen op de kennis van Venis en Mars. Ik beperk me tot mijn eigen basiskennis en het daarbij behorend socialisatieproces. Ik ben er van overtuigd dat dit toereikend moet zijn. Het is in ieder geval meer dan de losse flodder die langskwam op Twitter.

Dat mannen en vrouwen anders in elkaar zitten, hoeft geen betoog en ik doel daarbij op de beleving van de wereld om ons heen. Evolutionair zijn hier heel veel redenen voor aan te wijzen. En de evolutie cijfer je niet zomaar weg, ook al leven we in een toenemende technische omgeving die het belang van de verschillen tussen mannen en vrouwen steeds kleiner maakt. We dreigen in de westerse samenleving in volle vaart richting een feminiene samenleving te groeien, pessimisten beweren dat we er al in leven. Volgens de inhoud van de tweet zou dat betekenen dat de problemen in toenemende mate opgelost gaan worden, als de wil om op te lossen in vrouwenhersenen tenminste ook in daden omgezet kan worden. Ik kan niet wachten!

Om eens een theorie van de koude grond te pakken en de verschillen tussen mannen- en vrouwenhersens te typeren, wil ik de stelling best aan dat mannen meer eendimensionaal denken dan vrouwen, of om het wat cru uit te drukken, de neiging om autistiform te reageren is bij mannen in sterkere mate aanwezig dan bij vrouwen. In de hersenen van vrouwen worden blijkbaar meer verbindingen gemaakt dan bij mannen. Ze hebben in potentie meer bagage in huis om het overzicht te bewaren, door zaken met elkaar te verbinden. Een kunde die bij mannen klaarblijkelijk minder is met als gevolg dat mannen sneller over de problemen heen walsen, niet uit onwil, maar puur omdat ze ‘beperkter’ zijn. In jargon wordt dat ook wel eens het straalbewustzijn van mannen genoemd. Hier staat de schaalbewustzijn van vrouwen tegenover.
De vraag komt dan bij me op wat doe je dan met deze wetenschap. Mijn eerste neiging zou zijn dat juist mannen meer gericht zijn op oplossingen, ze zoemen in en nemen beslissingen. Of dit de goede beslissingen zijn, kun je je afvragen. Misschien zorgen die oplossingen wel weer voor nieuwe problemen, wie zal het zeggen. Het tweede deel van de tweet wordt hierdoor mijns inziens al weerlegd. Mogelijk zijn vrouwen wel meer bezig met het oplossen van problemen? Misschien juist door de hoeveelheid problemen die zij, volgens bovenstaande theorie van de koude grond, zullen waarnemen? Daardoor moeten ze ook wel meer bezig zijn met problemen, maar of je ze daarmee oplost waag ik te betwijfelen. Sterker nog, in de dagelijkse praktijk ervaar ik bij vrouwen geen significant beter oplossend vermogen dan bij mannen, ik wil ook niet direct beweren minder, niet direct tenminste. Wat ik wel ervaar is dat vrouwen inderdaad meer met problemen bezig zijn, maar voor een belangrijk deel met problemen die, mijns inziens, vooral door henzelf worden gecreëerd. Misschien kunnen ze ook niet anders door het surplus aan verbindingen tussen de hersenhelften die bij mannen veel minder is. Vrouwen zijn issuemakers zei Bert Klunder ooit. Ik denk dat hij gelijk heeft, dus ze moeten ook wel bezig zijn hun eigen ‘troep’ op te ruimen.

Conclusie van dit alles, ik moet Twitter maar niet zo serieus nemen toch?

Naschrift naar aanleiding van plaatsing –>De humor ontging bovenstaande twitteraar, ze nam het dusdanig serieus dat een twitterblock moest volgen. In haar beleving ga ik dus voor de rest door het leven als: KOEKWAUS. Ik weet niet of dat erg is, maar zo voelt het in ieder geval niet, mogelijk denk ik niet aan het probleem dat ten grondslag ligt aan deze kwalificatie.

TOPTWEET Brokopondo in het nieuws

De geschiedenis van Nederland en Suriname zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, daar kan niemand om heen. En ik zou ook niet willen. Als kind heb ik met veel plezier het boek Kon Hesi Baka van Henk Barnard gelezen. Wonend in het Oosten van het land was het in de jaren zeventig geen dagelijks fenomeen dat je geconfronteerd werd met mensen afkomstig uit Suriname. De eerste keer maakte indruk en dat heb ik vele jaren later, midden in de discussie of Nederland nu wel of niet MultiCulti moet zijn, in een kort verhaaltje vervat. Dat waren de jaren zeventig, nu zijn we bijna veertig jaar verder. Er is in Nederland veel veranderd, maar ook Suriname viert binnenkort al haar veertig jarige bestaan als zelfstandig land. In die veertig jaar is het land met regelmaat negatief in het nieuws geweest. Daarbuiten valt het eigenlijk best wel tegen, wat ik weet van Suriname. Enige tijd terug heb ik het boek van Sonny Boy gelezen en moest toen tot de conclusie komen dat ik eigenlijk helemaal geen Surinaamse schrijvers had gelezen, sterker nog ik moest zwaar nadenken om er een te noemen. Ik kom niet verder dan Astrid Roemer, maar van haar heb ik nog nooit wat gelezen. Ik zou dit goed maken heb ik beloofd aan een collega die inmiddels weer in Parimaribo woont. Het is nog niet zover gekomen.

Wat ik wel doe, ter compensatie, is het nieuws een beetje volgen van Suriname op Twitter en dan met name ook het gedeelte human interest. Zo volg ik o.a. @Suriname waarin vandaag een tweetje lang kwam met met de volgende tekst: Leerkrachten in Brokopondo wonen zonder water en elektra. Het bericht verscheen op de website van StarNews. Kijk en zo’n bericht intrigeert me.

Natuurlijk is het triest voor de levensomstandigheden van genoemde leerkrachten die ongetwijfeld hun ziel en zaligheid leggen in het onderwijs van Brokopondo en mogelijk de wijde omgeving. Ik weet niet waar Brokopondo ligt, maar voor dat ik dit stukje op internet zet, heb ik dat zeker gevonden. Ik veronderstel dat Brokopondo een regiofunctie heeft en dat kinderen uit de omgeving naar school gaan in Brokopondo. Zij krijgen les van docenten die water en elektra moeten ontberen. Nogmaals, triest en ik gun ze betere omstandigheden. De vraag die bij me opkomt is echter: ,, Hoe zit het met de kinderen in Brokopondo, en met hun vaders en moeders, hun opa’s en oma’s? Zitten zij ook zonder water en elektra? Als dat niet het geval is, moet er heel snel maatregelen genomen worden en zou ik als parlementariër niet rusten voordat het onrecht is rechtgezet. Niets is namelijk belangrijker dan frisse docenten. Echter, als zij ook geen water en elektra hebben, dan zie ik zo’n bericht in een heel ander perspectief. Dan moet er snel wat met Brokopondo gebeuren als het aan mij ligt. Maar het ligt niet aan mij en ik weet maar al te goed dat de financiële situatie in Suriname niet best is. Onlangs is er nog een ministerswissel geweest op het gebied van Financiën. Kijk dat heb ik ook al viaTwitter. Ik weet dat Andy Rusland is aangesteld. Zo blijf ik nog wel een beetje op de hoogte. Blijft voor mij de vraag hoe zit het met de algemene situatie van Brokopondo op het gebied van water en elektra. Dat intrigeert me mateloos.

TOPTWEET De mestkar in cyberspace

Het was een reflex, een druk op de knop en de bewuste tweet was geretweet. Een foto van Google Pics Earth zorgde voor een automatisme om het onrecht en het ecologische vandalisme verder wereldkundig te maken. Een rijke Amerikaanse familie schoot een olifant terwijl het aan het eten was, leert het onderschrift. Vijf in safarikleuren geklede mensen poseren tevreden bij de gedode olifant. De tweet roept op om de vijf beesten en de olifant beroemd te maken. Dat heb ik dus gedaan. Ik was niet alleen, want voor mij waren er al meer dan 4000 retweters en nog geen twaalf uur later waren dat er al over de 11.000. Dat betekent meer dan 11.000 soortgelijke reflexen van mensen over de hele wereld. En het veelvoud van lezers maakt de familie en de dode olifant beroemd op een manier die ze nooit hadden kunnen bevroeden. En ik, ik deel mee in de walging van de plezierjacht op een beschermde diersoort. Willoos geofferd voor een primitieve behoefte van oneindige decadentie en egoïsme van the Rich.

Altijd was ik bewust van het belang van evenwicht tussen mens en natuur, het nut van ecologische systemen en de gevaren die het kan opleveren als dat evenwicht verstoord wordt. Het ontbreken of veranderen van een enkele kleine schakel in de biotoop kan oneindige gevolgen hebben die moeizaam of niet hersteld kunnen worden. We weten het inmiddels (bijna) allemaal, want steeds meer organisaties maken ons bewust van de verwoestende werking van het menselijk handelen op het behoud van de Aarde, onze Aarde. Ik ben er niet ongevoelig voor al durf ik mijn ecologische voetprint niet altijd onder ogen te zien. Bovendien zijn er grenzen voor mij, want fundamentalisten zoals de Partij voor de Dieren doet mij walgen. Electoraal staan zij voor mij gelijk met de PVV en SGP in het Nederlandse politieke bestel, een soort politieke onaanraakbaren. O ja, het misbruik maken van valse diersentimenten van ene Dion Gaus door de lancering van een alarmnummer voor dieren is wel een hele decadente vervreemding van de werkelijkheid. Leg dat maar eens uit, de cavia-politie aan mensen in Syrië, Zuid-Soedan of noem maar eens een actuele brandhaard op. Maar dit terzijde, terug naar de tweet.

Het is verboden om op olifanten te jagen en niet zonder reden. Heel veel is nog niet verboden, bijvoorbeeld olieboringen in het Noordpoolgebied, dus actie van Greenpeace is wat mij betreft moreel niet verwerpelijk. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik niet het lef heb om op deze wijze actie te voeren, dus vol bewondering en verwondering heb ik hun vervolging in Rusland gevolgd. Ik ben blij voor ze dat de Olympische Spelen eraan komen waardoor Poetin in zijn wijsheid heeft besloten amnestie te verlenen. Wat ik dus wel durf is het retweeten van een simpel berichtje. Toch schuurt er iets bij me. Twitter is op deze manier wel een soort openbare schandpaal waar ik mijn steentje aan bijdraag. Alsof de vijf ‘beesten’ op een mestkar van een middeleeuws plein worden gereden. En zonder ook maar even na te denken, joel ik mee en in een ongezien ogenblik gooi ik ook nog met modder, volledig overtuigd van mijn morele gelijk.

Ik laat de foto zien aan mijn zoon van vijftien en die zegt wat ik denk. ‘Hoe weet je dat ze die olifant hebben geschoten?’ Samen bekijken we de foto en ik opper:’Maar als ze het niet gedaan hebben, gaan ze toch niet zo bij de dode olifant poseren?’ Mijn zoon geeft me gelijk en gemakshalve denk ik maar niet na over de mogelijkheid van fotoshop. Geheel gerust en content over mijn verzetsdaad ga ik over tot de orde van de dag met de wetenschap dat veroordeelden en beulen sinds de middeleeuwen eigenlijk niet veel verder zijn gekomen in de beschaving.