Met heel mijn hart, ik heb u TOCH lief, mijnheer Rutte

Wat doet een normaal mens op een zweterige avond achter zijn computer? Zich verbazen over weer zo’n rare kabinetsmaatregel dat 35 procent van de muziek op Radio 2 Nederlandstalig moet zijn. Alsof dat zo moeilijk is, maar het feit dat volwassen clowns die zichzelf serieuze politici noemen, met dat soort zaken bezig zijn.

Goed ik ben ervan overtuigd dat het Nederlandse lied veel te bieden heeft. Eind 2009 vroeg ik aan de Volkskrantblogger om hun voorkeuren op te sturen. De respons van een kleine dertig mensen leek leuk, maar daar stel je geen top 40 mee samen. Met veel kunst en vliegwerk kwam ik tot de volgende samenstelling. (ik heb geen zekerheid of alle linkjes het nog doen)

Herman van Veen – Liefde van Later (Ik hou van jou)

Daniël Lohues –Hier kom ik weg

Acda en de Munnik – Andere Maan

Klein Orkest – Later is al lang begonnen

Ben Cramer – De clown

Boudewijn de Groot – Avond

Twarres – Wêr Bisto

Wim Sonneveld – Het Dorp

Paul de Leeuw – Vlieg met me mee naar de regenboog

Skik – Op Fietse

 

Ook genoemd werden de volgende nummers

Conny VandenBos – Ik ben gelukkig zonder jou

Conny VandenBos – Ome Arie

Conny VandenBos – Ik zal er zijn als jij het vraagt

Ramses Shaffy – Sammy kijk omhoog

Ramses Shaffy – Laat me  2x

Ramses Shaffy – Joshua, Joshua

Verdronken Vlinder – Boudewijn de Groot

Wim Sonneveld – Tearoom Tango

Herman van Veen – Hé, kleine meid op je kinderfiets

Jacques Brel – Het vlakke land

De dijk – Mag het licht uit     2x

Ede Staal – Hoogeland

Gerrit Dijkzeil – Geld, drank en lekkere wijven 

Circus Custers – Monica

Circus Custers – Wilde Ganzen

Liesbeth List & Ramses Shaffy – Pastorale

Leen Jongewaard & Andere van den Heuvel – Op een mooie Pinksterdag

Boudewijn de Groot – Meisje van 16

Gerard Cox – Het is weer voorbij die mooie zomer

Egbert Douwe – Kom uit de bedstee mijn liefste

Lenny Kuhr – De Troubadour

Rob de Nijs – Malle Babbe

Doe Maar – Is dit Alles

Het Goede Doel – Vriendschap

Johnny Hoes – O was ik maar bij moeder thuis gebleven  2x

Zangeres zonder Naam – Ach vaderlief (toe drink niet meer)

Anneke Grönloh – Brandend Zand

Peter Blanker – ’t Is moeilijk bescheiden te blijven

De dijk – Onderuit  2x

Wilma – Zou het erg zijn lieve opa

Ge Reinders – Bloasmuziek

Henny Vrienten – Blij en Bang

Herman van Veen – Wie heeft de zon uit jou gezicht gehaald

Rowwen Heze – November

Jack Poels/Nynke Laverman – Droemvlucht

Frank Boeyen – Kronenburgpark

Jacques Brel – De Burgerij

Limburgs volkslied – Groenbrons eikenhout

Johnny Jordaan – Bij ons in de Jordaan e.a.

Louis Davids – Zuiderzeeballade

Theo Nijland – Wanneer gaan we weer naar huis

Theo Nijland – Boerenjongensverdriet

Brigitte Kaandorp – Blijf altijd bij me

Brigitte Kaandorp – Ik ben hem kwijt

Marco Borsato – Dochters

Leeuwenhart (close harmony) – Kindje van een zilvr’n maan

Och mijnheer Rutte, u bent toch verantwoordelijk voor dit rariteitenkabinet, u gedoogd dit zaakje, u houdt de liberale principes op de rails, u bent de premier van alle Nederlanders. TOCH! O nee, dat nadrukkelijke toch hoort bij uw voorganger. Voor u en alle andere Nederlanders, medelanders, landgenoten, allochtonen, autochtonen en lijstje NL muziek. Ik stel het maar vast samen mocht u op het idee komen Twitter ook aan benepenheid te onderwerpen. Regeren is vooruitzien, TOCH. Wat doet u nu mijnheer Rutte? Ja geachte landgenoot, u spreekt wijze woorden: Regeren is vooruitzien, die moet ik onthouden.

Eindexamen in Sarajevo, 2006

In 2006 hadden we Taida Pasic. Kent u haar nog. Nederlandse kleinzielige naargeestigheid overviel het toenmalige zoveelste kabinet van Balkenende. Rita Verdonk had zitting in dit kabinet. Vandaag krijgt Sahar Hbrahim Gel te horen dat ze mag blijven. Verwesterde Afghaanse (en andere vrouwen en meisjes) mogen blijven. Gelukkig wel voor haar en haar familie.

 

 

 

 

 

 

 

 

In 2006 schreef ik voor www.fok.nl de volgende column. Het had ook zomaar over Sahar kunnen gaan.

Na nauwgezette controle met camera’s bij het hek, verschijnt een vlotte lenteachtige gedaante bij de zware deur van de Nederlandse ambassade. Een meisje, of eigenlijk een jonge vrouw, wordt verwacht en binnengelaten door het geïnstrueerde personeel.

Haar tas moet ze bij binnenkomst afgeven en bewapend met slechts een pen, potlood, gummetje en een flesje water, gaat ze het examenlokaal binnen, een in de haast omgebouwd kantoor van een van de diplomaten van de Nederlandse consulaat in Sarajevo.
Voor de gelegenheid heeft de betrokken diplomaat zijn werkzaamheden elders gevonden, twee ondergeschikte collega’s zullen de komende dagen surveilleren en het meisje in de gaten houden.
Geen spiekbriefjes dus, geen teksten op haar mooie meisjesbenen en ook geen mobieltje om de kluit te belazeren. Want als het om fraude gaat, heeft ze geen beste reputatie.

Het recht op een regulier eindexamen is voor Taida wat omslachtig en vermoedelijk een stuk duurder voor de Staat der Nederlandsen dan wanneer ze dit bij haar vrienden in Winterswijk zou hebben gedaan. Maar goed, een politiek ego moest gered worden, sterker nog, gesterkt worden. Een politiek ego dat zo ongelooflijke veel angst heeft om voor politiek correct versleten te worden. Een politiek ego dat iedere vorm van mildheid gelijkschakelt met de verfoeilijke gedoogcultuur, zodat er geen plaats meer lijkt te zijn voor ethische correctheid.

Het is juist de partij van Rita Verdonk die nu worstelt met hun eigen Taïda in hun midden. Hun eigen kleine fraudeur, Tweede Kamerlid Ayaan Hirsi Ali, heeft willens en wetens ook de kluit belazerd om ons land binnen te komen. En dit wisten ze mogelijk al bij de VVD, maar andere zaken waren belangrijker. Bijvoorbeeld het binnenhalen van een heuse troetelmoslima, nog wel weggepikt bij de PvdA. Dat is goed voor een paar zetels extra. Nu hebben ze dat geweten bij de VVD. De superintelligente Ayaan Hirsi Ali ontpopte zich alras tot een enfant terrible. Ze liet zich niet modelleren tot een bleke bankzitter in de Kamer. Volgzaamheid dat kende ze al wel in haar Somalische leven.
Aangemoedigd door andere slijprechters als Hilbrand Nawijn, begin jarig negentig nog verantwoordelijk voor de IND en dus de binnenkomst van de Somalische, wil Verdonk alsnog kijken of Ayaan Hirsi Ali alsnog over de grens gewipt kan worden.

Ondertussen dwaalt Taida boven haar examenvraagstukken even weg. Misschien gaan de opgaven wel over de Amerikaanse geschiedenis van vrijheid en gelijkheid. Of ploegt ze een moeilijke Franse tekst door over ‘Liberté, Egalité en Fraternité’ en moet ze onwillekeurig terugdenken aan het gedoe rondom haar eigen persoontje. Heel even fronst ze haar wenkbrauwen, heel even maar en gaat daarna geconcentreerd en moedig verder.

Want moedig is ze, want welke minderjarige in moeilijke omstandigheden is zo vastberaden om alsnog haar examen te willen doen in Nederland? Wie heeft de intelligentie om zich in zo’n kort tijdbestek aan te passen in een vreemd land? Welk meisje kan zich staande houden in een periode van onzekerheid of zij en haar gezinsleden in Nederland mogen blijven? Welk kind heeft het raffinement om in weerwil van bureaucratie en Verdonk toch te kiezen voor haar eigen toekomst en een beetje persoonlijk geluk?

Taida is zo’n vrouw. Een parel voor de Nederlandse samenleving, intelligent, wilskrachtig en begaafd. Nederland kan alleen maar hopen dat wanneer de Kosovaren volwaardig burgers van de Europese Unie zijn, over twintig jaar bijvoorbeeld, een veertig jarige vrouw dan denkt:
‘Goh, laat ik eens kiezen voor een topbaan in Nederland bij een bank of universiteit, ik ken immers de taal en de mensen.’
Dat kunnen we dan alleen maar hopen in een land waar de vergrijzing toeslaat.

Vanaf deze plaats wens ik Taida Pasic vooralsnog vooral veel succes bij haar eindexamen (en veel leuke eindexamenfeesten uiteraard.)

En anno nu, succes aan Sahar en haar familie.