Laren

Was ik gisteren nog zwaar onder de indruk van mijn zelfgefabriceerde Hollandsche Meesters, vandaag ga ik een internationaal uitstapje maken en wel in Laren. Maar niet voordat we een uitstekend ontbijt hadden genoten in Kontakt der Kontinenten in Soesterberg. Ik zei al, we gaan internationaal. Dit congreshotel in de bossen had ook een heel uitnodigende leestafel waar we onder genot van een cappuccino heerlijk nog even het mondiale nieuws lezen voordat we bij het Singer Laren Museum terecht konden. Een expositie van Theo van Rijsselberghe gaan we bezoeken.

Leestafel bij Kontakt der Kontinenten, een genoegen dat ik iedere ochtend wel zou willen hebben. In alle rust de kranten doornemen. Dat is toch echt veel fijner dan het lekker gemaakt worden met artikelen en je weer door wachtwoorden moeten wroeten op je mobiel.

Theo van Rijsselberghe, ik kende hem zeker qua naam en wist hem ook wel thuis te brengen, zo ergens rond 1900. Hij experimenteerde met meerdere stromingen uit die tijd zoals het fauvisme, pointillisme, expressionisme en zelf het kubisme. Ik heb genoten van de tentoonstelling, maar het bovenstaande schilderij gaf mij het meeste hoofdbrekens. Zonder meer een alleraardigst stukje kunstwerk, maar het viel mij op dat de dame in kwestie volgens mij slanker is dan het spiegelbeeld doet vermoeden. Ik kan me vergissen, maar hoe vaker ik kijk, hoe zekerder ik van mijn zaak ben. Heeft de schilder onbewust een fout gemaakt? Of is er sprake van een vergrootspiegel? Of zit er een psychologische boodschap achter en kende Theo de psyche van de vrouw heel goed. Hij schilderde er immers honderden in zijn leven. Hij wist dat vrouwen heel kritische naar zichzelf kijken en zichzelf altijd dikker zien dan ze daadwerkelijk zijn. Ik zou zeggen, een mooi afstudeerproject voor een student kunstgeschiedenis.

Het Singer Laren Museum kende een rustgevende fijne tuin waar ik de kunstwerken nog even kon overdenken. De Aardappeleters zijn er niet te vinden, de Brabantse armoede is ‘andere stuff’ maar ook moeten er aardappelvelden zijn in de directe omgeving van Laren bemerk ik in het museum en later ook in Laren. Ze praten er zelfs naar in deze contreien.

Nadien lopen we nog even door Laren en dat is een beslist aardige plaats met een keur aan huizen voor de grotere beurs. Veel rieten daken en villa’s waar in vroeger tijden artistiekelingen voor korte of langere tijd verbleven. Ook vielen wij met de neus in de boter, er was een open atelierroute dit weekend. De nieuwe Theo van Rijsselberghe zijn we nog niet tegengekomen. Maar Laren is een alleraerdigst dorpje waar het op zondagmiddag goed toeven is, ook voor de man en vrouw met een iets smallere beurs.

***Voor de gelegenheid, een bezoek aan Laren, had ik een passende broek aangetrokken. Ik zal daarom niet uit de toom te vallen.***

**Laren, alleraardigste zoals ik al vermeldde.**

Het streven om de eerste te zijn is niet mijn ambitie, maar de omgeving van Laren kennende wilde ik wel zo snel mogelijk het nieuwste klompenpad in Laren bewandelen. Vandaag was het zover in een heerlijke lentezon. En dat het nieuw was kon je ook goed merken aan de wegbewijzering, helder en onbezoedeld. En o ja, begin en eindpunt bij een fijne uitspanning om te eten. Dat was ook al eeuwen geleden, na afloop van een wandeling een hapje eten.

Wie van struinen in het boerenlandschap houdt, graag langs sloten kuiert en het coulissenlandschap kan waarderen, moet naar het Loarns Enkenpad. Maar bovenal was het rustig, stil en veel tijd om te kletsen of te mijmeren. Allerlei slimme en minder slimme ideeën ontsponnen zich in mijn brein om ze ook weer weg te laten vliegen in de einder van het landschap. En dat is maar goed ook, want te veel muizenissen is ook niet goed en daar kun je hele rare blogjes over schrijven.