De ouderwetse dia-avond

Ik denk dat je toch minstens veertig moet zijn om in je dromen nog te gruwen van zogenaamde gezellige diapresentaties van buren, oom en tantes of collega’s. Ik kan me ze nog wel herinneren en ook mijn vader is buurman, oom en collega geweest en is dat voor een deel nog. Dus ook bij ons was het af en toe bal. 8 mm filmpjes hadden wij gelukkig niet, dus het bleef bij dia’s. Bij ons hetzelfde ritueel als elders, hooggespannen verwachtingen die uiteindelijk uitmondde in verveling en beleefd uitzitten. Het woord werd meestal gevoerd door de man des huizes die blind van sociaal vermogen het vakantieverhaal of de verre reis steeds spannender maakte en uiteindelijk ook zelf in de overdrijving ging geloven. Ik was niet zo van de dia-avondjes, of soms zelfs een hele zondagmiddag als er veel dia’s te vertonen waren. Omdat het niet iedere week gebeurde, was het altijd weer zoeken hoe de projector werkte en hoe het scherm het beste geïnstalleerd kon worden. Gelukkig is die tijd voorbij en hebben we de sociale media?????

En ik besef dat we, ondergetekende inclusief, precies hetzelfde doen als vele jaren geleden, maar dan nu live. We droppen onze foto’s op Facebook, Instagram of waar al niet. We verwachten reacties, willen bevestigd worden of zijn in een enkel geval zelfs beledigd als er geen reactie  komt. De techniek is verbeterd, een kind kan de was doen. Het publiek is ver weg, dus we kunnen de ware reacties niet meten of we interpreteren het scala aan emoticons helemaal verkeerd en dat geeft dan weer reden tot sociale problemen. En ik weet het, ik doe net zo hard mee al gooi ik er een zweem van een verhaaltje om heen. Een verhaaltje dat ik in mijn hoofd heb en denk dat het ter zake doet.

Hoe anders is de vakantie nu in vergelijking met pakweg twintig jaar geleden. Je belde een keer op en moest daarvoor in de rij staan bij de publieke telefoon van de camping. Dat was voldoende om het thuisfront tevreden te stellen. Nu wordt iedere scheet gedeeld en dat is een hype binnen je eigen sociale groep. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat er dagen op vakantie voorbij gingen dat ik niet dacht aan het thuisfront. Nu beleef je soms wel vier of meer vakanties tegelijk. Je zoons zitten elders, hetzelfde geldt voor overige familieleden. Contact à la minuut is geen probleem. Collega’s leken soms mijlenver weg op vakantie en je besprak je avonturen op de eerste dag bij terugkomst. Dat hoeft niet meer. Iedereen zit met zijn mobiel bij de hand zijn vakantie te vieren en ik ben niet veel anders. Ik ben ook een kind van mijn tijd. Het is niet anders. Vandaar maar een ouderwetse diavoorstelling met de meest moderne middelen. Schrik niet, het zijn maar drie dia’s.

 

Vroeger zou ik op een diavoorstelling hebben gezegd. Hier zaten we in een typisch klooster met Moorse invloeden dat in de 19e eeuw al is verbouwd tot Grand Hotel. Het is het beste hotel in de wijde omgeving en we hebben kosten nog moeite gespaard om hier twee dagen te overnachten. Het is een rib uit ons lijf, maar soms moet je maar eens gek doen. Alles is in authentieke stijl, de meubels, de sfeer en zelfs de gedragscode van het personeel is uiterst gedienstig naar de gasten.

Nu kan iedereen dat meteen verifiëren via Google, dus zeg ik gewoon dat dit een heel tof hotel is waarbij mijnheer Booking.com ons als trouwe klant een reuze korting heeft gegeven. In dit prachtige hotel verblijven we twee dagen voor nog geen €64, -. Tel uit je winst.

Of dan deze:

We zijn in Moura, nabij de Spaanse grens, een gebied met zeer beperkte lichtvervuiling en daarom op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het is een dorp met veel gebruiken rondom licht en donker en het verdrijven van de boze geesten. Iedere volle maan komen de oudere dames van het dorp zingend door Moura om de boze geesten te verdrijven en onze Lieve Heer gunstig te stemmen. Wij waren getuige van dit plaatselijke fenomeen. Geweldig en uniek.

Eigenlijk waren het gewoon jolige oude taarten die vermoedelijk vanuit het oefenen in het kerkkoor bedachten we gaan wat volkswijsjes zingen voor onze kinderen en kleinkinderen.  Dat klinkt toch anders.

En op onderstaande foto laat ik zien waar ik bovenstaande woorden bij elkaar heb geluld. (en zelfs dat is ook niet waar, want de foto is van gisteravond en nu wacht ik op mijn reisgenoot die zich aan het klaar maken is voor een overheerlijke maaltijd in het dorp.)

Een persoonlijke tocht door stemmend Nederland……nog 38 dagen te gaan.

 

Op meer dan 6 sites staan allerlei verhaaltjes van mij. Daarnaast poneer ik nog wel eens wat maatschappelijke meningen her en der zoals deze serie naar de verkiezingen toe. Waar blijven al die hersenspinsels en pennenmeuk van mij? Het blijft tot in de eeuwigheid bewaard. Bovendien deel ik het nog via Twitter en Facebook. Mijn cyberpersoonlijkheid is duidelijk, heel duidelijk. Daarnaast heb ik ook zo mijn eigen surfgedrag en soms Like ik wel eens wat. Vanmorgen heb ik de vakantie nog geboekt met Booking en uiteraard in goed vertrouwen her en der mijn creditcardgegevens verspreid. Nu kan ik heel bang worden dat er iets met mijn digitale ego gaat gebeuren, maar dat zou je reinste grootheidswaanzin zijn. Want wie is er nu geïnteresseerd in mijn persoon? Ik heb toch niets te verbergen?

Maar stel dat Wilders nu eens aan de macht komt, er zijn per slot van rekening in de recente wereldpolitiek vreemdere zaken gepasseerd. En ik zou hier nu heel hard roepen dat Wilders een enorme opportunistische valse nicht is. Dan kan ik nu wentelen in mijn eigen gelijk, maar hoe zit dat over tien jaar. Ben ik mijn baan bij de reclassering dan nog wel zeker? Word ik niet gescreend op alles wat ik ook op internet heb gepresteerd? Kan mijn meningendiarree of surfgedrag niet een rem zijn op een normaal leven in de toekomst? Nu kan ik iedereen geruststellen dat mijn kennis van hacken nihil is, dus zoals de Russen, Chinezen en Iraniërs de loop der zaken kan beïnvloeden, dat kan ik niet. Trouwens wij, het zogenaamde vrije Westen doen precies hetzelfde. Ik las trouwens dat comprimeerde data van koop- en surfgedrag het goud van de toekomst is. Mensen die dit in handen hebben, zijn de machtigen van de toekomst. Ik denk overigens dat de toekomst al lang begonnen is.

Maar er is een partij die hierover een speerpunt maakt in hun verkiezingsprogramma. Dat is de Piratenpartij, die in andere Europese landen al meer aan de weg timmert. Een paar jaar geleden zag ik bij de Berlijnse gemeenteraadsverkiezingen ontzettend veel kritische en humoristische plakkaten van de Duitse afdeling. Op de website van de Nederlandse Piratenpartij zie ik geen rare standpunten. Wel veel zorg om privacy, merkenrecht en E-democratie. Eigenlijk een echte partij voor naïeve vijftigers die wel voelen dat ze zich als kinderen gedragen op het internet, maar geen handen en voeten hebben/accepteren om zich volwassen te gedragen. Misschien moet ik me laten leiden door een jongere verantwoordelijke generatie die dit wel allemaal begrijpt. Niet die politici die zelf hun eigen gegevens op straat gooit of een overheid die miljarden weggooit aan digitalisering omdat ze er zelf niets van begrijpen. De Piratenpartij is misschien wel een hele serieuze optie.

–> zie hier ook hun standpunten

 

Begrip, van de dag (154) Bijdrage Erdogan werkgelegenheid

 

 

 

BIJDRAGE ERDOGAN WERKGELEGENHEID

 

De oplossing voor werkloosheid, Erdogan draagt een substantiële bijdrage, nu nog alleen in Turkije. Misschien kunnen we het voorbeeld volgen. Via o.a. Facebook wordt de hand van de Turkse leider heel erg duidelijk. Wanneer iets onwelgevallig is dan kan een gebruiker dit melden bij de mondiale mediamagnaat. Als een soort van Goddelijke scheidsrechter bedient Facebook de klachtindieners. Ik zie het zo voor me, honderden mensen die Facebook afstruinen in Turkije om te klikspanen en ieder commentaar te bannen. Misschien heeft Erdogan wel landgenoten in dienst om ook de Nederlandse teksten te ontcijferen. Misschien is deze tekst dan ook wel aan de beurt, want via onwelgevallige plaatjes ga ik dit blogje niet opleuken, dus ook niet gepakt worden. Dat neemt niet weg dat Erdogan een gevaarlijk vriendje is geworden.

Vandaag was cartoonist Oppenheimer andermaal aan de beurt. Hij beeldde Erdogan af om te betogen dat hij geen geitenneuker is. Vervolgens laat hij Erdogan keihard het twittervogeltje in zijn (of haar) cloaca nemen. Een scherp plaatje om de oproer rondom de Duitse Jan Böhermann te belichten en het gebrek aan de Turkse persvrijheid te hekelen. Ik ga inhoudelijk niets vinden van het hekeldicht van de Duitser, ik vind vooral de persvrijheid een groot goed, dus is mijn artistieke oordeel in deze van generlei waarde. Het feit dat Facebook een rol speelt bij het onvermijdelijk oordeel om lid te mogen zijn van de spacecommunity op Internet is natuurlijk heel bedenkelijk. Oppenheimer verwacht trouwens snel te mogen publiceren. Volgens mij is dat afhankelijk van de hoeveelheid kritiek op Facebook.

Maar los van de ethische achtergrond, biedt dit mogelijkheden voor werkgelegenheid. Dat de Turkse Erdogan de vrije meningsuiting in zijn eigen land verkracht is nog tot daar aan toe, hij schijnt de Turkse gemeenschap in Nederland nog voor zich te winnen. Maar hij moet toch heftig investeren om dit te bereiken. Misschien heeft hij ook wel een clubje anti-Poetin adepten aan het werk gezet of een clubje dat zich richt tegen de Koerden. Zo kunnen wij in Nederland ook aan de slag om alles dat ons onwelgevallig is op Facebook aan te klagen in de hoop dat Facebook namens ons censuur gaat plegen. Waar zullen we beginnen, met ons koloniale verleden te verdoezelen? Iedere vorm van kritiek uit Indonesië of Suriname als smaad wegzetten. Kom strijders, u kunt allen soldaten worden voor Volk en Vaderland door te melden aan Facebook.

 

 

Begrip, van de dag (98) Colognaise

 

 

COLOGNAISE

Een perfect stukje jatwerk, het begrip van vandaag. Beter goed gestolen, dan slecht gemaakt gaat het spreekwoord toch. De Speld kwam vandaag in mijn timeline langs glijden en die hadden bovenstaande spotprent ook al van de cartoonist Oppenheimer ontfutselt. Ik ben altijd zo ontzettend jaloers op mensen die kunnen tekenen en helemaal op een cartoonist die met een afbeelding een woud aan beelden kan oproepen en even zovele vragen. Alleen de uitvinding van het woord Coloignaise. Ik vind het briljant.

Ik hoor de discussies aan over seksueel geweld tegen vrouwen, of deze nu wel of niet cultureel bepaald zijn. Natuurlijk zijn ze niet cultureel bepaald in de zin dat het alleenrecht op seksueel geweld zeker niet bij ‘Arabieren’ en ‘Noord-Afrikanen ligt, integendeel. Maar het gemak waarmee de politieke agenda gemanipuleerd wordt om andere problemen aan te kaarten is weerzinwekkend en doet in ieder geval geen recht aan de omvang van het probleem. Er is nu eenmaal een groep die een ongelooflijke hekel hebben aan het Westen, in een machocultuur leven en bovendien en zich ook nog eens religieus gedekt voelen. Dat laatste in in deze context wel een raar woord. Misschien nog wel erger dan het potentiële gevaar van massa-aanranding is de stigmatisering van de overgrote meerderheid van onschuldige vluchtelingen. We hebben al een politiek misdadiger die ze op voorhand in kampen wil stoppen.

Ook heel naïef is de gedachte de een training of voorlichting een afdoende oplossing is. Er vanuitgaande dat de meeste mannen uit Irak of Syrië deze training echt niet nodig hebben, is het aanbod op zijn minst kleinerend. Bovendien is het nutteloos, want als je met een gedragstraining een onmetelijke culturele kloof kunt dichten bij hen die echt geen goed woord over hebben voor de westerse waarden en normen in het algemeen en voor vrouwen in het bijzonder, dan zou ik meteen zendingswerk gaan verrichten in Syrië en de wereldvrede is nabij. Gelukkig hebben we het carnaval om al het wereldleed te ridiculiseren met de Coloignaise. De gestrekte arm is toch al een beladen begrip, maar werpt nu dan toch zijn carnavaleske vruchten af. Helau!!!!!

 

Begrip, van de dag (66) Paarse Vrijdag

 

PAARSE VRIJDAG

Ik voelde vanochtend bij het weglopen van huis, het zit niet goed. Eenmaal in de trein zag ik bij een van mijn Facebook-kornuiten dat ik onjuist gekleed ben voor deze speciale dag. Het is namelijk Paarse Vrijdag! Ik had iets paars aan moeten trekken en daarmee aantonend dat ik iedere seksuele voorkeur accepteer en dat iedereen van mij uit de kast mag en voor mij niet bang hoef te zijn. Kijk dat wil ik best doen, als iedereen nu dit blogje leest, weet iedereen dat je van mij mag zijn wie je bent, op wie je valt en met wie je kunstjes doet in bed of waar dan ook. Ik vind het allemaal goed, als het maar op vrijwillige basis is van beide partijen, of als er meer partijen in het spel zijn van alle partijen. Je doet maar. Dit ter compensatie voor het feit dat ik geen paarse kleding heb gedragen vandaag.

Ik had trouwens nog nooit van Paarse Vrijdag gehoord, dus ik kan het mezelf niets kwalijk nemen. Eerlijkheidshalve moet ik diep in mijn geheugen graven om me ervan te vergewissen of ik wel paarse kledingstukken heb. Een overhemd geloof ik, dat ik draag als niets anders voorhanden is of wanneer mijn levensgezel vindt dat het past bij mijn outfit. Ik heb niets met paars, sorry. Dat mag ook natuurlijk. Rood vind ik mooier. Misschien dat we op een nader te bepalen tijdstip allemaal rood gaan dragen. Rood is de kleur van de liefde in de meest brede zin van het woord. Homo, lesbo, bi, transgender of wat ik onlangs leerde fluïde, een soort flexibele androgyne modus. Ik wil er best rood voor dragen, naast de kleur van de liefde is het dan ook meteen de acceptatie van mensen die geen paars willen dragen. Rood is het nieuwe paars.

Ik ben eigenlijk niet zo goed in dit soort maatschappelijke manifestaties, ik loop liever anoniem op straat en als iedereen dit blog heeft gelezen dan weten ze dat ik eigenlijk best heel rood (voorheen paars) van hart ben. In het openbare leven hoeven ze niet te weten wat ik denk, vind of voel. Hypocriet als ik ben, maak ik voor de voetbalwedstrijden van Feyenoord een uitzondering, dan draag ik de mooiste sjaal van Nederland. Ik beloof plechtig dat ik, als ik op tijd op de hoogte ben, op Paarse Vrijdag een opvallend rood kledingstuk zal dragen. Misschien wel mijn Feyenoordsjaal.

Begrip, van de dag (62) Inburgering op zijn Duits

 

INBURGERING OP ZIJN DUITS

Een goed jaar geleden kwam mijn oudste zoon naar me toe om afscheid te nemen. Hij was gezakt voor de inburgeringsexamen. Toen mijn jongste zoon en ikzelf de test ook deden, bleek ook mijn jongste zoon zich maar beter weg te kunnen gaan. Waar ze naar toe moesten, wisten ze nog niet. Zelf had ik een hele krappe zes, ik mocht blijven maar mij restte slechts een bestaan aan de de rafelranden van de Nederlandse maatschappij met een krappe 6,1. Met al die buitenlanders die hier mogen blijven na hun inburgeringstoets moeten we vooral heel blij zijn. Als zij een voldoende halen met lichtjaren achterstand qua Nederlandse ervaring en taalgevoel, moeten het wel mensen zijn die iets hebben toe te voegen aan de maatschappij. Mijn zonen zijn gelukkig nog steeds thuis en lijken geen psychische schade te hebben opgelopen van deze enorme mokerslag in hun vaderlandsche ego.

Vandaag kwam ik op Facebook een test tegen voor de Duitse inburgeringstoets. Het zal me wat zijn, maar toch ben ik nieuwsgierig. Zal ik me als een ware Duitser kunnen vermommen? Misschien is het een vluchthaven voor mijn zoons als de IND ze eindelijk heeft opgespoord en verbannen naar? Ja waar moeten ze dan naar toe? Als ze heel Nederlands het liedje zullen zingen “Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen” zullen ze met zekerheid niet de handen op elkaar krijgen van het bevoegde gezag, al geven ze dan wel blijk van hun kennis over de Nederpop.

Goed ik ga aan de slag met de twintig vragen. Het is niet heel moeilijk al zitten er een paar twijfelgevallen bij. Het blijkt dat ik ergens een foutje heb gemaakt, maar met een score van 95% mag ik toch stellen dat ik zonder schaamte mag aankloppen bij onze oosterburen. Ze zullen die ene kaaskop met twee domme Nederlandse zonen vast wel ergens kunnen herbergen bij de bijna 1 miljoen die ze van elders ook verwelkomen. Mijn vrouw heeft de toetsen niet gedaan, maar omdat ik wettelijk getrouwd ben, zal ze, als ze wil tenminste, best wel mee mogen komen.

Begrip, van de dag (49) Stelling van Henk Krol

 

STELLING VAN HENK KROL

Onze 50+ held, Henk Krol is binnen een week weer in de fout gegaan door een overledene te feliciteren op Facebook. De grappen en krollen (haha, ik ben me er eentje) zijn niet van de lucht op Twitter. Ik zal niet in herhaling vallen en verwijs u, mocht u interesse hebben, gewoon maar even naar #henkkrol en u zult zelf beleven hoe fijn hij zijn persoonlijke PR op de rails heeft. Dat hij al opzienbarend in het nieuws kwam door creatief boekhouden bij de Ouderenpartij en toch nog een comeback mag maken, er zullen vast redenen voor zijn. Dat de arme man Joost Zwagerman kort na zijn dood feliciteert is pijnlijk, maar het is hem vergeven. Maar dat hij er niet van leert is kwalijker en zo moeilijk is dat niet, iemand niet feliciteren. Vandaag andermaal in het nieuws met de felicitaties. Zou de man een glaasje te veel op hebben na de beraadslagingen in het parlement.

Dan heb ik een tip voor Henk Krol, wat ik altijd deed als ik te veel gedronken had of dacht dat ik in de buurt kwam van dat teveel. Ik trakteerde mezelf op een wiskundige vraag. Zolang ik nog wist dat A-kwadraat + B-kwadraat = C-kwadraat, daarbij bevestigde ik nog eens dat de schuine zijde C was, ook wel de hypotenusa genoemd. Dit alles heet de Stelling van Pythagoras. Zolang ik dit voor mezelf kon repeteren, was er met mij nog niet zoveel aan de hand. Ik zorgde wel dat ik de stelling van Pythagoras goed uit mijn hoofd kende. Dat scheelde zo een biertje of twee.

Voor Henk Krol is Facebook blijkbaar hogere wiskunde dus ik betwijfel of de truck van de Stelling van Pythagoras zal helpen om nieuwe fiasco’s te voorkomen. Cijfers en administratie zijn niet de sterkste punt van Henkie, maar misschien kan hij taalkundig beter uit de voeten. Voordat hij iets verstuurd op Facebook, moet hij eerst vijf spreekwoorden met dood opnoemen, misschien dat het kwartje valt. Een broertje dood hebben aan cijfers; de dood kent geen lieve kinderen; een nagel aan iemands doodkist zijn. Als de dood zijn voor. Met als grande finale: Ik heb een broertje dood aan al die conventies…….

Begrip, van de dag (41) Groeten

 

GROETEN

Groeten heb je in alle soorten en maten in het dagelijks menselijk verkeer. De welkomsgroet, de beleefdheidsgroet, de afscheidsgroet en de herkenningsgroet om er maar een paar te noemen. Er zullen vast antropologische onderzoeken zijn gedaan naar de wereld achter de groet. Ik ken ze niet. Ook de dierobservators en biologen kunnen ongetwijfeld prachten verhalen over het dierenrijk als het gaat om groeten. Ik kom bij dieren niet veel verder dan bals- en lokgroepen en de mensheid is natuurlijk oneindig veel verder. Stel je voor dat iedere groet een halve paringsdans zou zijn dan kunnen we heel wat feministische golven overdoen. Heel vermoeiend, dan worden we weer iedere dag geconfronteerd met Ciska Dresselhuys.

Ik wil even nader stil staan bij de herkenningsgroet in het menselijk verkeer. Ik bedoel dan niet op de ontmoeting van een oud-collega, een vergeten vriend of een dood gewaande neef die je toevallig op straat tegen komt. Nee, het gaat mij hierbij om het begroeten en herkennen van soms totaal vreemden tot op dat moment. Misschien is het beter dit de bevestigingsgroet te noemen. In de jongerencultuur komt dit nogal eens voor via high or low fives, box- en hartdrukken. Zo zie je maar waar al die New Yorkse gangstermovies hun invloed nog doen laten gelden. Uiteraard moet dit alles niet verward worden met de opgestoken middelvinger. Dat is een groet van een andere orde in de zin van ontkenning of wegzetten.

In de motorrijderswereld is de herkenningsgroet van onbekenden het meest duidelijk. Vooral motorrijders die met veel geronk, geraas en leer op hun motor zitten, lijken elkaar bijna verplicht te moeten groeten. Maar ook meer burgerlijke types die geen Harley rijden, halen vaak gevaarlijke capriolen uit om hun soortgenoten die ze tegemoetkomen te groeten. Heel recentelijk vindt een soortgelijke herkenningsgroet plaats op Facebook. Het plaatsen van de Franse vlag op je profielfoto levert al snel een aantal likes op. Een feest der herkenning waarin onderlinge verbroedering tegenover de boze buitenwereld tot uiting moet komen. Ik bespeur bij mezelf afwijkend gedrag, want ik groet niet terug. Zeer onbeleefd dus, maar soms vind ik moeten heel moeilijk. Ik hoop dat met dit stukje goed gemaakt te hebben.

Begrip, van de dag (5) Mutmensch

MUTMENSCH

Precies weet ik het niet, maar ik ‘zit’ ongeveer tien jaar op de sociale media,  een soort van carrière. Heel bijzonder is dat natuurlijk niet, want wie heeft er tegenwoordig geen loopbaan op Facebook of Twitter? Ik typeer me als een nette en gemiddelde gebruiker passend bij sekse en leeftijd. En ondanks mijn leeftijd van bijna een halve eeuw, mag ik stellen dat gedurende deze carrière ik nog nooit zo vaak ben uitgescholden ben. Het hoort erbij.

De eerste discussies die me bij zijn gebleven waren die met mensen van het ter ziele gegane Volkskrantblog. Ik kon de ‘kanker’ krijgen als ik met argumenten tegen de PVV aankwam. Wist ik veel dat argumenten bij veel Wildersadepten niet getolereerd werden. Later op Twitter ben ik ze vaker tegengekomen en was ik een multiculti, lid van de Linksche Kerk of wat het summum in die kringen schijnt te zijn: Gutmensch, een omgekeerde geuzennaam. Maar PVV-ers hebben niet het alleenrecht om in vrijheid te schelden. Tijdens verkiezingen kan ik mijn zeer lage waardering voor de PvdD soms niet onder stoelen of banken steken. Prompt wordt ik gevolgd door een hele serie fundamentalistische volgdieren op Twitter die je de meest onaangename zaken toewensen. Meng je je in het Zwarte Pietendebat, ben je racist van het zuiverste water. Kan ik er wat aan doen dat ik in de discussie, opgezet door het Grachtengordelfascisme, vooral veel gevaren en onheuse sentimenten zie? Aan de andere kant als je toentertijd Mauro verdedigde was je weer een allochtonenknuffelaar.

En nu het vluchtelingendebat, crisis zo u wilt? Op politiek niveau bepaalt Wilders de discussie, geen enkele landelijke politicus heeft hierover iets wezenlijks gezegd of de morele richting gegeven. Op de sociale media is het heel zwart-wit en de valse berichtgeving, aan beide kant van het debat, vallen op. Moet ik er wat van vinden? Een genuanceerde mening is al reden voor scheldkanonnades, of je bent een Gutmensch of een racist. Een genuanceerde mening wordt niet gepruimd. Zal ik het morgen eens proberen? Als MUTMENSCH!!!! Och misschien heb ik het dan wel over voetbal of over de verdwenen woorden uit de dikke Van Dale. Zal Gutmensch er trouwens al in staan? Mutmensch in ieder geval niet.

TOPTWEET Terug bij af met Telegram

Ik durf te stellen dat ik niet slim ben op het gebied van multimedia, privacy en moderne informatiestromen en vooral de gevaren voor de mensheid die mijn onnadenkendheid op dit gebied met zich meebrengt. Met Snowden, Julian Assange, Wikileaks, afluisterpraktijken van de NSA, maar ook de Nederlandse overheid, krijg je wel het gevoel dat er iets mis is in de mondiale samenleving. Maar ook op kleinere schaal wordt er al gigantisch veel misbruik gemaakt van persoonlijke gegevens in de marketing. Is de mens nog wel vrij in zijn eigen privédomein? Nu hoor ik tot die groep mensen die geneigd is te zeggen: ,, Ik heb niets te verbergen, dus ze zoeken het maar uit.” Ik weet dat dit hopeloos blond is en mensen die dit echt geloven hebben een IQ van een zilvervisje. En zoals bekend is, zullen zilvervisjes alle crisissen overleven inclusief een nucleaire. Misschien is dat ook wel met de onnozelen en totaal onwetenden. Ik ben slechts onverschillig, hoewel mij steeds vaker een unheimisch gevoel bekruipt.

 

Gisteren heb ik een daad van verzet gepleegd. Na de eerste verbazing over de enorme geldelijke overname van Whats App door Facebook, schud ik mijn blonde hoofd. Als ik dan ergens lees dat het niet meer alleen om winst gaat, maar vooral ook over het behouden of vergroten van je territorium, en daarmee macht, wordt het al enger. Ik zit op Facebook en ik heb WhatsApp. Het eerste is vooral om mijn eigen blogjes als deze te promoten en WhatsApp is gewoon goedkoper dan een SMS bundel van je telefoonprovider. Ik ergerde me al om die terugkerende vraag van Facebook om mijn telefoonnummer (voor mijn eigen privacy?) te moeten invoeren, maar nu hebben ze hem toch klaarblijkelijk.

Er is een alternatief voor WhatsApp en dat blijkt een ‘open source’ (?) vanuit Rusland te zijn. Mijn gevoel zegt dat of je nu door de kat of de hond gebeten wordt, het maakt weinig uit. Het is echter wel een fijn idee ‘het grootkapitaal’ van Facebook eventjes te neppen. Ik weet ene ‘lul de behanger uit Duiven’ zal het verschil zeker niet maken, maar het voelt wel lekker.

Mijn jongste zoon weet in no time de app van Telegram te installeren. In de snelle conversatie met mijn sociale omgeving zul je mij niet meer horen zeggen ‘We Whatsappen nog wel’, maar ik ga over tot ‘We telegrammen nog wel.’ En dat klinkt dan weer lekker ongelooflijk ouderwets, alsof je terug bent bij af. Na 24 uur Telegram constateer ik dat mijn sociale omgeving, of in ieder geval de mensen van wie ik het telefoonnummer heb, allemaal nog vastzitten aan WhatsApp. Jammer. Nu las ik dat de Piraten Partij een soort van hulp aanbied voor mensen die moeten afkicken van WhatsApp. Misschien een goed initiatief. Misschien is het sowieso wel een goede zaak om bij de volgende verkiezingen op deze Partij te gaan stemmen. Veel politieke alternatieven zijn er trouwens niet en zeker op dit gebied is een stem op de Piraten Partij wel het bewijs dat ik toch niet zo heel blond ben. Hun tweet viel me in ieder geval op en was daarmee een blogje waard in mijn serie TOPTWEETS. Dit blogje promoot ik dan wel weer via de sociale media zoals Facebook. Misschien zal dit later tegen me gebruikt worden, maar dat is later, hoewel later blijkt allang begonnen……….