Begrip, van de dag (181) Je suis gay

 

 

 

JE SUIS GAY

 

Na de aanslag op Charlie Hebdo ontplofte internet van de steunbetuigingen en iedereen was Charlie. En terecht, want de godsdienstwaanzinnigheid in combinatie met zich al dan niet terecht achtergesteld te voelen, maakt een dwaasheid los bij groepen mensen die zijn weerga niet kent. Dood en verderf in naam van Allah, slechtere reclame voor een godsdienst kun je je niet wensen. Dus we waren (en zijn) nog altijd Charlie, want de willekeur van aanslagen kan een ieder overkomen. En natuurlijk luisterde ik de volgende dag niet naar de naam Charlie, ik was nog gewoon Vincent. Een klein gebaar, maar een grote betekenis is zo’n klein zinnetje #jesuischarlie.

Later dat jaar moesten we weer, terwijl we nog steeds Charlie waren, werden we ook Parijs. Ook nu explodeerde Twitter al is dat in deze context een ongelukkig gekozen woord. Brussel volgde en ook #jesuisbruxelles werd trending. In het weekend was het weer zo ver, een aanslag van een zogenaamde lonely wolve. Maar wel in de geest van IS en religieuze gekte. Meer dan vijftig mensen werden in koele bloeden afgeslacht een veelvoud is gewond of strijd nog voor hun leven. #JesuisOrlando is verre van trending. Maar misschien is de specificiteit van de plek in Orlando de reden dat #jesuisorlando niet is aangeslagen. Dus je verwacht dan misschien #jesuisgay. Vandaag las ik een tweetje van iemand die zich afvroeg hoe trending, #jesuisgay gaat worden. Ik vraag het met hem mee.

Is het zo moeilijk om te zeggen #jesuisgay. Net als bij Charlie, weet ik morgen best wel dat ik niet ineens een andere doelgroep moet versieren. Daar vergis ik me niet in, maar mijn medeleven met Charlie, Parijs of Brussel is hetzelfde dan met de slachtoffers in de gaybar in Orlanda. Dus het is een hele kleine stap om uit de kast te komen, maar ook hier een groot gebaar. Laat ook dit trending worden, want naast Charlie, Paris en Bruxelles, ben ik ook nu gay. #Jesuisgay.

Begrip, van de dag (137) Tip voor Wilders

 

 

 

TIP VOOR WILDERS

 

Het is weer eens chaos in België. Dat is een bekende kreet voor menigeen, voor de Belgen zelf op de eerste plaats. Onze Zuiderburen zijn meegegaan in de vaart der volkeren en hebben besloten om elektronisch tol te gaan heffen, in eerste instantie op vrachtwagens. Hiertoe dient iedere camion voorzien te worden van een kastje dat de aanwezigheid van de wagen kan registreren en een gepeperde rekening naar de transporteur sturen. Een transporteur met 74 vrachtwagens verwacht een extra kostenpost, buiten de aanschaf van de kastjes, van €300.000, – per jaar. 1 april moet alles operatief zijn, maar……u voelt hem al aan. Er zijn niet genoeg kastjes, de software voldoet niet en de tarieven zijn een weerbarstige weerspiegeling van de Belgische volksaard met Waalse, Vlaamse en Brusselse tarieven. Kortom het werkt niet, maar vanaf 1 april worden de boetes geïnd als je zonder Belgisch kastje over het beton in België rijdt.

Met verbazing hoorde ik een internationaal chauffeur aan die vijf kastjes in zijn cabine geplaatst heeft. Een voor Duitsland, voor Oostenrijk, Zwitserland, de vierde is me ontschoten en nu, het grootste kastje voor België met de ingewikkelde software die het niet doet. Overal moet tol betaald worden om de staatskas te spekken, in het gunstigste geval voor verbetering van de wegen en ten faveure van milieumaatregelen. Hoezo Europa?

Nu laat ik mijn onderbuik ook maar eens spreken, dat schijnt erg hip te zijn. Als we een goede logistiek in Europa gaan afbreken door allerlei benepen maatregelen, dan is het ook niet raar dat we grote problemen met Syrië, Rusland en al die andere brandhaarden niet kunnen oplossen. Hoe kunnen we in godesnaam vluchtelingproblematiek en terrorismebestrijding te lijf gaan als we in toenemende mate regionaal gaan denken. Ik heb een tip voor mijnheer Wilders om eens van zijn standaard riedel af te komen en iets nieuws te proberen. Nu eens niet moslims, terroristen, Grieken, Turken en vluchtelingen. We gaan de buren pesten, de Duitsers en de Belgen. Er komt geen Duitser en Belg meer in ons land zonder wegentaks te betalen. Oog om oog, tand om tand. Dan ook maar minder, minder en nog eens minder Duitsers en Belgen, blijven we echt lekker onder ons.

De krant van: 21 mei 1966

Ik wist dat mijn ouders ze verzameld hadden, maar in mijn actieve geheugen was het even gewist. Vanaf mijn geboorte, 21 mei 1966, hebben ze de kranten van die dag, tot mijn twaalfde verzameld. Daarnaast hebben ze ook kranten met, in hun ogen schokkende wereldgebeurtenissen tot 1978 bewaard. Laatst kreeg ik, na een opruimaktie van mijn ouders, een doos mee, met kranten dus. Ik verheug me er op om ze te lezen. Vandaag de eerste, het dagblad thuisbezorgd op de dag van mijn geboorte in Heel (L).

Mijn ouders, beide netjes katholiek opgevoed in het Oosten van het land, waren tot medio 1965 geabonneerd op de Volkskrant zoals nette katholieke echtparen dat deden, ook als ze ver van hun ouders in Limburg woonden. Het plaatsen van papparazi foto’s van prinses Beatrix en Claus von Amsberg op de voorpagina van de Volkskrant in 1965 was voor mijn ouders de reden om het lidmaatschap op te zeggen. Het dagblad De Tijd, eveneens van katholieke origine was hun alternatief, volgens mij een middagkrant die ook later in Raalte nog enige jaren bezorgd werd.

Voorzichtig haal ik de bovenste krant uit het meegekregen pakketje, netjes met een touwtje erom heen. Ik durf niet te beweren dat de krant ongelezen is, hoewel mijn ouders op 21 mei 1966 wel iets anders aan het hoofd hadden dan het wereldnieuws, de krant zag er nog gaaf uit. Ik had immers vroeg in de nacht het levenslicht gezien, om vervolgens samen met moeders afgevoerd te worden naar het ziekenhuis in Roermond. Alles is goedgekomen, tenminste dat vind ik zelf. Aan de randen bevinden zich bruine vlekjes en er komt echt en herkenbare oud papierlucht vanaf. De krant voelt anders aan en is uiteraard nog op groot formaat. Ik verbaas me erover  hoe snel een mens went aan de tabloid-formaten die de laatste jaren zijn ingevoerd.

VOORPAGINA DE TIJD (121e jaargang No. 39328)

Op mijn ruim 46e jaar kom ik erachter dat het lettertype, en vooral de grootte, niet meer voor iedere 46-jarige is weggelegd.  De spreuk ‘Dieu et mon Droit’ prijkt naast de titel. Daarnaast het weer dat vochtig is en zo rond de 16 graden. De dagen erop zou het warmer worden, tot zelfs 19 graden Celcius. Dit wordt door de krantenmakers weggezet als een weertype met een ‘gunstig karakter’.  Tegenwoordig vind ik dat op mijn verjaardag echt aan de frisse kant, maar de opwarming van de aarde was nog niet uitgevonden.

Het hoofdartikel krijgt de kop mee ‘Premier Cals vaag over eensgezindheid binnen kabinet’. Een half jaar later zou het kabinet komen te vallen weten we nu.  Ook zijn er zorgen met betrekking de ontwikkeling van ‘lonen en prijzen’. Een loonpauze lijkt wenselijk om oververhitting van de economie tegen te gaan. In één van de artikelen is te lezen dat deskundigen een loonstijging van meer dan 7,4 % meer dan voldoende vinden. Dat zijn nog eens tijden waarbij loononderhandelaars hun vingers tegenwoordig bij af zouden likken. Verder wordt gerept over een studentenstaking aan de Universiteit van Leuven na onwelgevallige uitspraken van de bisschoppen bij de Zuiderburen. Anderen, te weten Boeddhistische studenten in Vietnam protesteren in Saigon bij de Amerikaanse ambassade. De politie treedt hardhandig op. De tweede patiënt met een kunsthart sterft in een ziekenhuis in Houston. En dat ook vroeger niet alles pais en vree was, wordt ook duidelijk aan de hand van een mogelijke ontvoering van een 5-jarige jongen. Aan de andere kant leukt een foto van een oecumenische huwelijksvoltrekking de voorpagina op. Ook een gedeeltelijke zonsverduistering op mijn geboortedag is voorpaginanieuws. Slechts één advertentie staat er op de voorpagina. Heel klein, maar in zwart uitgevoerd. Niet echt opvallend is de reclame uiting van de snoepwinkel Jamin en met onze maatstaven ook amper wervend.

Op het sportveld

Jamin

niet duur wel heerlijk

TV GIDS

Het moge duidelijk zijn dat de aankondiging van televisieprogramma’s nog niet gezichtsbepalend was in de krant. Twee Nederlandse netten staan vermeld met hun programma’s. Ook de radio-uitzending worden genoemd waarbij naast Hilversum 1, 2 en 3,

Door vanaf nu op de foto’s te klikken, zullen ze nog iets beter leesbaar worden

ook Radio Veronica wordt genoemd. Maar het meest opvallend is het artikeltje onder de tv gids met de kop: ‘Coördinatie in Hilversum is nog ver zoek’. Er wordt geklaagd over de overlapping van twee spannende televisiespelen op beide netten. De kijker zou de ontknoping missen van het ene programma, mocht hij uiteindelijk kiezen voor het begin van het andere programma.

BUITENLANDS NIEUWS

Drie artikelen vallen me in het bijzonder op. Het dramatische nieuws bijvoorbeeld dat ‘Uitstel bedreigt Franse H-bom.’ De VS geven namelijk geen toestemming voor de uitvoer van speciale rekenmachines die klaarblijkelijk noodzakelijk zijn voor het vervaardigen van een eigen Franse Waterstofbom. Ik denk dan, ‘What’s new’ in de vriendschappelijke betrekkingen tussen westerse mogendheden, zeker als het om economische belangen gaat. Op dezelfde pagina wordt de Amerikaanse minister van Defensie, Robert McNamara aangehaald omdat hij wijst op het feit dat China nog wel eens een groter gevaar kan worden dan de Sovjet-Unie. Ook wordt er gesproken over onderhandelingen tussen Spanje en Engeland met betrekking tot Gibraltar.

Even verder op een interessante bijlage over Brussel dat in de race is voor Europese Hoofdstad. De infrastructuur in Brussel wordt geprezen en de aanwezigheid van voldoende behuizing en kantoorruimte is een groot voordeel. In het artikel wordt niet getwijfeld aan het feit dat Europa één land wordt. Een groot probleem is op dat moment echter de Franse President De Gaulle die allerlei vertragingsacties opwerpt. Tja, die Fransen, toen al.

SPORT

Een uitgebreid artikel over Dokter Rolink leert de lezer, dat er genuaceerd over doping moeten worden gesproken, daarvan akte. Schaker Spassky vergooit zijn kansen op een zegen in de schaaktweekamp met Petrosian en de dames van Niloe worden handbalkampioen. Het is maar dat u het weet.

Wat ik dan weer niet wist ‘Who the hell is Willy Dullens. Ik wil niet beweren dat ik een wandelende voetbal-encyclopedie ben, maar van Willy Dullens had ik nog nooit gehoord. Hij is wel voetballer van het jaar geworden en dat staat dan in de krant van 21 mei 1966. Even googelen leert dat hij de eerste (en enige) voetballer uit de eerste divisie (Sittardia) was, die deze prestigieuze prijs ten deel is gevallen. Op de foto zijn ook Johan Cruijff en Piet Keizer te zien. Toon Hermans reikt de prijs uit. Volledigheidshalve geef ik nog even nog even de stand in de eredivisie door, de verkeerde club staat bovenaan en zal later dat jaar ook kampioen worden. Uiteraard een kleine weergave uit de krant, zoals hiernaast te zien is.

ADVERTENTIES

Ik noemde al heel even de kleine onopvallende annonce van Jamin op de voorpagina, maar elders in de krant staan wel advertentie van een behoorlijk formaat. Ze grote advertenties nemen al snel een kwart pagina in beslag. Het nog immer bekende scheerschuim en scheermesjesmerk ‘Gilette’ adverteert met een ‘Right Guard spuitbus-deodorant’.  Het opvallende van de deodorant is dat het een gezinsdeodorant is, dus voor hem en haar. Autoreclames zijn er volop, want de zestiger jaren is natuurlijk de periode dat de mobiliteit sterk aan het toenemen is. Voor een slordig f3500,- heb je een Fiat 500. Renault maakt reclame met de Renault 10, auto van het jaar en is voor f6.495,- te verkrijgen. De Citroën AMI-6 Break daarentegen kost weer ruim f1000, – minder. En voor de echte luxe en trekkracht heeft DAF de Daffodil voor minder dan f5.000, -. Een must voor mensen die met caravan bergen en bergpassen wil overwinnen.

Over auto’s gesproken, in de krant staat uitgebreid beschreven hoe de auto in opmars is in de Sovjet-Unie. Voormalig Sovjetleider Chroetsjow had een hekel aan auto’s, zijn opvolgers blijkbaar niet. De Volga was sterk in opmars. De fabrieken en kennis werden gebouwd met know-how van de Fiatfabrieken in Italië. Ik herinner me in een keer een aardrijkskundeles, begin jaren tachtig. Een al op leeftijd zijnde docent, met weinig sympathie voor linkse ideeën, liet geen kans onbenut om de idioterie van de communisten te tonen. Hij vertelde dat Volga’s en misschien later ook de Lada’s werden gebouwd in Toljatti, vernoemd naar de grote Italiaanse communistische leider Togliatti. In de titel van dat stukje zit trouwens een mooie dubbele bodem. De maker van deze titel moet die dag met tevredenheid de zaterdagkrant hebben gelezen.

ZATERDAGKRANT

Ik ben dus op een zaterdag geboren en ook toen stond blijkbaar de zaterdagkrant vol met personeelsadvertenties. Met name voor de verpleging en ziekenverzorging waren veel meisjes nodig. Ook het bankwezen, in dit geval de ABN, richtte zijn vizier op meisjes die zouden afstuderen. Een saaie typebaan bij de gerenommeerde bank werd verdoezeld door een heel hippe setting van jonge meisjes die niet konden wachten om te werken bij de bank.

En op deze zaterdag komt ook het geloofsaspect in de katholieke krant aan de orde. Heel lezenswaardig is het stuk over de communiefeesten in het Limburgse. Progressieve pastoors en kapelaans hekelen de communiefeesten oude stijl, die op heuse bruiloften lijken. Ze vragen meer soberheid te betrachten, maar de winkeliers zijn het hier niet mee eens.

De zaterdagbijlage van 21 mei 1966 sluit af met een puzzelpagina, ook voor kinderen en een beeldverhaal over Robbie de Beer en de betoverde schaatsen en een vervolgverhaal over de mier Podzak. Elders staat ook al een aflevering van Tom Poes door Maarten Toonder in de krant. Ik ben nog op zoek geweest naar muziekinformatie. En inderdaad, onder de sprekende titel ‘Toerentaal’ worden de nieuwste LP’s besproken. Ik kom de namen tegen van Catherine Sauvage en Sara Vaughan, maar ook Charlie Parker staat met zijn sax prominent in de krant. Ik heb niet kunnen vinden wie op dat moment op nummer 1 staat in de top 40. Dat zoek ik dan nog even op in de hedendaagse media om in de sfeer van 21 mei 1966 te blijven.

Binnenkort ook 21 mei 1967, mijn eerste verjaardag.