Plaatjes en kletspraatjes: Bat out of Hell, eeuwen later.

De hemel kan wachten, eerst naar De Flint. Dat was afgelopen zaterdagavond. De musical van Meatloaf draaide in Amersfoort en we hadden kaartjes. Twee dagen ervoor wist ik niet eens dat er een musical was. Ik wist wel wie Meatloaf was uiteraard. Op een sombere zondag in 1978 komt de jongste broer van mijn vader op bezoek. Hij gaf een LP in ons hand. ,,Hier, moet je maar opnemen Is heel goed!!!” Mijn oom is zoals veel broers van mijn vader een beweeglijk man en zeer enthousiast als ze iets mooi vinden. Zo ook nu, maar hij was op bezoek met zijn vriendin die nog niet echt in de familie bekend was. Volgens mij was dat de vriendin die later mijn tante zou worden. Maar dit ter zijde. Wij snel een leeg cassettebandje organiseren en opnemen maar. Ik was volgens mij net brugpieper. Er werd gedanst op Paradise by the Dashboard Ligth op mijn eerste klassenfeest. Maar de LP kende ik niet. Ik was meteen verkocht en dat is eigenlijk heel mijn leven gebleven. Heaven can Wait dus…..

De Flint in Amersfoort had Bat out of Hell met René van Kooten en Tessa Sunniva van Tol. Ik zou liegen als ik zeg dat ik wist wie ze waren, maar ik weet nu dat het geweldige stemmen zijn die de musical over het leven van Meatloaf magnifiek wisten te vertolken. Ik ga geen recensie schrijven, maar ik kan jullie verzekeren ze waren poepgoed. Ik ben niet echt een musicalfan, maar voor de musical van Meatloaf ben ik qua karakter en leeftijd een exponent van de doelgroep. En dat is dan even schrikken, als volwaardig lid van een doelgroep. Eigenlijk had ik gewaarschuwd moeten zijn, maar ik was het vergeten. Zo’n tien jaar geleden bezochten we een concert van Supertramp in Köln. ,, Goh wat een ouwe lullen allemaal in Duitsland, tot dat je beseft dat jij zelf een van die ouwe lullen bent. Ik was toen midden veertig. Nu zijn we ruim tien jaar verder en wat denk je? Ik kijk in de spiegel van mijn kalenderleeftijd. Ik negeer het, concentreer me me op de voorstelling met de band, samen met René en Tessa. Had ik al gezegd dat ze goed waren?

Genietend op het balkon van de muziek, de voorstelling en denkend aan 1978, de middelbare school en mijn oom en alles wat die tijd aan herinneringen met zich meebracht. En deze LP natuurlijk. In de voorafgaande lezing werd uitgelegd hoe Meatloaf onderdeel uitmaakt van de stroming van de Symfonische Rock, maar toch weer anders. Bovendien was het de meest verkochte LP/CD allertijden doceerde een Twentse docent van het conservatorium in Enschede. Het was een perfecte Memory Lane.

Bijna perfect. Want weet je wat het is. De broekies, brugpiepers en pustenpubers uit 1978 zijn niet alleen ouder geworden, maar ook een beetje meegegaan met de tijd. We zaten op het balkon, en voor ons zaten twee vrouwen. Een setje of BFF, maakt me niet uit. Bij de eerste tonen van de band gedroegen ze zich als stuiterende bakvissen. “Ieder zijn meug dacht ik, wees een beetje meegaand, we hoeven niet allemaal ingetogen te genieten zoals ik. Maar…….ook een boomer doet allerlei dingen met een telefoon. Ze lieten vriendinnen elders mee genieten, regelmatig werd er iets gegoogeld en om de tien minuten moesten de inkomende berichtjes gecontroleerd worden. Wat een aanfluiting die muts in het theater. Pubers moeten nu misschien hun schooltijd zonder mobiel gaan doorbrengen. Dat zouden ze ook met overjarige pubers uit 1978 moeten doen. Dacht je niet wat een achtelijk k** wijf? You took the words right out of my mouth.

Brave burgers op het Stoutenburgerpad

Als brave burger werk ik samen met mijn collega een nieuwe justitiële opdracht af in Nijkerk. In verband met privacy, beroepsmedische ethiek en justitiële eedafleggingen laat ik het hierbij. Maar een gegeven is dat we op deze zonnige 4 mei rond lunchtijd ons bevonden in Nijkerk of al places. Natuurlijk, als contentieus werkende brave burgers hadden we dit scenario al uit gewerkt. We moesten slechts twee uitdagingen attaqueren. Is er een lunchroom waar kroketten zijn en is er een klompenpad in de buurt. Kroketten zijn gevonden in het winkelcentrum van Leusden en vandaar is het niet ver rijden naar het Stoutenburgerpad in Stoutenburg. De collega in kwestie is al gezelschap geweest bij meerdere klompenpaden. Daarnaast overwegen we om te zijner tijd ook samen een vergelijkend warenonderzoek te doen op Michelinniveau als het gaat om de plek van de kroket in het culinaire leven van Nederland, of in ieder geval in het leven voor wandelaars van klompenpaden. In het kader van het nuttige met het aangename verenigen, na gedane arbeid is het goed lunchen en wandelen op het Stoutenburgerpad.

Het Stoutenburgerpad is een onverwacht aangename wandeling, vlak bij de stad (Amersfoort) en autobaan, echter wel met een variëteit aan landschappen en wandelbezienswaardigheden zoals daar zijn het koetshuis van (landgoed Stoutenburg), bossen, lanen, oude(re) boerderijen, mooie slootkanten, bamboebos, reeën, fazanten en tal van vogels die we niet kunnen benoemen en/of alleen maar horen etc. Kortom een fijne wandeling voor lichaam, maar vooral ook voor de geest.

Terwijl we rusten op een bankje en in de verte een ree spotten, krijg ik een appje binnen van mijn vrouw die aangeeft hoe laat ze die avond terug komt uit Engeland. Tegelijkertijd stuurt ze een foto van Stonehenge waar ze net van terug is op weg naar de boot in Dover. ,,Ook leuk” terwijl ik me concentreer op het dierenrijk in mijn directe omgeving. Wij brave burgers hebben het Stoutenburgerpad tevreden geslecht. En o ja, voor de taalpuristen die denken dat ik heel simpel een taalspelletje maak met het Stoutenburgerpad in contrast tot ons brave burgers, nu, die hebben gelijk. Maar ik weet echt wel dat het Stout van Stoutenburg staat voor stoer en stevig. Dat zijn we natuurlijk ook, maar dat bekt niet zo lekker. Dat stoer en stevig laat ik maar even over aan de Engelsen.

(voor meer foto’s van het Stoutenburgerpad zie ook Instagram acount titiisprakeloos)

Begrip, van de dag (143) Het JC-dilemma

 

 

 

HET JC-DILEMMA

 

Dat is nog wel even een dingetje vandaag, waar gaan we het over hebben? Johan Cruijff of die andere JC want het is immers Witte Donderdag. Dat is een dilemma natuurlijk, maar daarmee is het begrip van de dag geboren, het JC-dilemma. Zojuist kom ik terug van het boodschappen doen en de EO doet verslag van de Passion in Amersfoort via de radio. Nota bene door de EO is de introductie van het programma dat ze op dezelfde dag gestorven zijn. Nu ben ik mild katholiek grootgebracht en katholieken staan erom bekend niet zo bijbelvast te zijn, laat staat mild-katholieken, maar het was toch echt Goede Vrijdag dat Jezus Christus gekruisigd werd. En dat wordt nu herdacht via een mediaspektakel in Amersfoort.

Maar met het onverwachte sterven van Cruijff krijgt JC vandaag een hele andere dimensie. Heel Nederland schrok in oktober al met de mededeling dat Cruijff ziek was, de diagnose longkanker. Als roker zijn dat juist de momenten dat het wegkijken niet meer helpt en dat je even heel bewust wordt van de gevaren. Maar als Johan Cruijff dan zo snel na de diagnose overlijdt, dan ga je nadenken, echt nadenken. Ik weet niet eens of Nederlands nummer 14 gestorven is aan longkanker of aan de gevolgen van de behandeling. Jezus Christus, wat is dat snel gegaan zeg.

Hedenmiddag sprak ik nog met enkele collega diehard rokers of er nog een stopdatum in het verschiet lag. U weet wel van die standaardpraat door en voor rokers, tijdens het roken van een tussendoor-sigaretje. Ik meldde dat de planning ergens in april zou zijn, in ieder geval wil ik nog wel even ongestoord een weekend naar Lissabon zonder gezeik van mezelf over afkickhumeuren. Na vandaag weet ik de datum, over 14 dagen is mijn stopdag, 6 april rook ik mijn laatste sigaret en vanaf 7 april niet meer. Facta non verba!!!!

Begrip, van de dag (104) Streng verboden

STRENG VERBODEN

Hoe verboden kan verboden zijn? Deze prangende vraag heeft me meer dan 24 uur bezig gehouden, maar ik ben er niet uitgekomen. Gisteren moesten mijn zoon en ik voor familieaangeleden in Amersfoort zijn. Het was al jaren geleden dat ik in de stad was geweest. Mijn zoon heeft er voornamelijk slechte herinneringen aan vanwege een dubieuze stage. Als je dan door de stad loopt kom je bijna automatisch terecht bij de Onze Lieve Vrouwentoren oftewel de Lange Jan. We liepen naar binnen en als roker werd ik geconfronteerd met het bordje ‘streng verboden te roken’. Nu ben ik een heel aangepast en vooral een normaal mens, de mate van socialisatie is dusdanig dat ik zoiets vrij vanzelfsprekend vind. Trouwens, ik denk de meeste rokers wel.

Op zich een onnodig bordje, maar in een bordjesland is dit onoverkomelijk. Ieder zijn meug en ze doen dus maar. Maar ik val op het woordje ‘streng’. Als iets verboden is, dan mag iets niet. Volgens mij is dat een onwrikbaar begrip. Het mag niet, niet een beetje niet, maar gewoon niet. Ook niet heel erg niet of super niet, gewoon niet. Dus dat woord ‘streng’ is een nietszeggende en nutteloze toevoeging. Het is niet toegestaan, dus gewoon niet. Je zegt toch ook niet dat iets mild verboden is?

Of zou het de achterliggende strafmaat zijn die met het woord ‘streng’ aangeduid wordt? Dus bij verboden, krijg je de foeistraf van mijnheer pastoor of oom agent schrijft een bon uit. Als de overtreding in dit geval gemaakt wordt, want je weet dat het streng verboden, dan moet je eeuwig branden in de hel. Of misschien worden de middeleeuwse kerkelijke boeken erbij gehaald voor een pittige lijfstraf met zwepen, spijkers of een slag met een goedendag? Wie zal het zeggen? Ik vind het woord streng vooralsnog een rare toevoeging. Maar misschien weten ze bij de katholieke kerk meer dan ik en hebben ze geleerd van het eerste boek, Genesis. Als God Adam en Eva nu streng verboden had om van de boom van kennis van goed en kwaad te snoepen, had de wereld er misschien heel anders uitgezien.