Begrip, van de dag (192) Engelands’ Charles Dickens complex

 

 

 

ENGELANDS’ CHARLES DICKENSCOMPLEX

 

Kent u de uitdrukking ‘psychologie van de koude grond’? Een kernachtige (afdoende) diagnose waar geen speld tussen te krijgen is en waar de wetenschap geen rol speelt. Daar gaat dit stuk niet over. Wel over sociologie van de koude grond, een begrip dat ik ter plekke introduceer en waarmee ik de staat van Engeland in minder dan 400 woorden typeer, dit inclusief de aanloop van deze inleiding. En zoals het bij ‘de koude grond’ betaamt is de kern van het betoog waarachtig en snijdt hout. Mijn stelling is dat Engeland leidt aan een Charles Dickens complex dat onverwacht, als een veenbrand, de kop op is gedoken met de keuze voor de Brexit.

Duitsland is bijvoorbeeld al meer dan zestig jaar met meer of minder succes bezig zichzelf te (her)ontdekken na hun oorlogsverleden. Een belangrijk deel van de Engelsen leeft mentaal nog in de 19e eeuw. Lieflijke taferelen en oude gebruiken worden gekoesterd, niet alleen voor het toerisme maar als een ‘way of life’ die maatstafgevend moet zijn voor de rest van de wereld. De rest van de wereld gaat echter verder. De rare Engelse sociale opbouw is het gevolg. Grote verschillen in de economische en culturele waarden tussen groepen in dat land met relatief beperkte sociale mobiliteit. Londen is weer een ander hoofdstuk. Hier heeft het perverse marktdenken en de globalisering zich de afgelopen jaren meermalen opnieuw uitgevonden. Vlug, vlugger, vlugst maar voor ‘labour’ en de rest van Engeland economisch en moreel niet bij te benen.

‘Plattelanders’ worden genaaid door de oude elite en het jonge snelle geld en Europa is de schuld van dat alles. Er zijn al veel spijtoptanten die uit protest hebben gestemd of jongeren die niet hebben gestemd(!!!!). Democratie is toch immers iets van de sociale media? Een nieuw referendum wordt aangevraagd, de Schotten willen uit de UK en misschien volgen de Noord-Ieren. Engeland is toe aan grondig zelfonderzoek. Laten de ‘waves’ maar eens minder mondiaal ‘rulen’. Globalisering is een feit, eilanden in letterlijke zin bestaan niet meer en laten ze de Charles Dickens-achtige sfeer vooral maar over aan de plaatselijke VVV. Misschien dat de Brexit nog niet zo hard gaat als de Engelsen zichzelf in de spiegel bestuderen. Misschien dat ze een rol kunnen spelen in een ander Europa, waarbij ieder land, inclusief het onze, beseft dat Europa voor iedereen is. ‘Beter zijn of voelen’ schept ook verplichtingen, namelijk verantwoordelijkheid voor het minder mondaine volksdeel.’

Begrip, van de dag (4) Grazende koeien

GRAZENDE KOEIEN

Vandaag de dag begonnen met een een onbegrijpelijk artikel in de Trouw. De kop zei: Oppositie wil koe verplicht in de wei. In de papieren versie had het artikel nog een ondertitel: ‘SP, D66 en GroenLinks geven niet op en presenteren vandaag een initiatiefnota. ‘Polderen leidt niet tot verandering.’ Het enige dat ik van deze twee zinnen begrijp is dat de oppositie alles in het werk zal stellen om de regering te treiteren, hun constructieve bijdrage. Twee van de drie partijen noemen zich liberaal en daarbij pas het niet om in deze context ‘verplicht’ te gebruiken. Verder begrijp ik niet dat de fundamentalisten van de PvdD er niet in geslaagd zijn dit naar zich toe te trekken. Mogelijk gaat het voorstel niet ver genoeg?

Het meeste verbaasde me nog de zin: ‘Polderen leidt niet tot verandering.’ Dat is raar.  Eigenlijk zeggen ze: We hebben  niet onze zin gekregen! Als jengelende kleuters luisteren ze daarom niet naar ongetwijfeld valide (bedrijfs)economisch, planologisch en landbouwkundig argumenten en dromen van een 19e eeuwse Hollandsche plaatjes met groene weiden, lieflijke slootjes en grazende koeien. Met polderen krijgt niemand zijn zin en moet iedereen zich schikken met de secondbest solution.  Voor anachronistische vergezichten gaan ze maar naar het museum.

Toegegeven, het is een vredig gezicht, al dat rood- en zwartbont in de weilanden, maar als we echt zo begaan zijn met het wel- en wee van dieren, dan moet je niet de boeren pesten, maar de consument aanpakken middels hogere belastingen op stalvlees en melk. En de consument blieft dit klaarblijkelijk niet. Later op de dag hoorde ik D66 woordvoerder en mede-initiatiefneemster Fatma Koser Kaya iets onsamenhangend zeggen over goed voor de dieren, boeren en de ecologie. Ik ken deze mevrouw niet, maar ze klonk als een Randstedelijke dame die vroeger op school les kreeg dat flessen melk niet aan de bomen groeiden. Ze klonk sowieso als iemand die landbouwbeleid helemaal niet sexy vindt en liever woordvoerder op een ander beleidsterrein zou zijn geweest. Ik zou graag een verbod op kakelende parlementaire kippen willen. Het maatschappelijk welzijn verbeter je daarmee aanzienlijk en die grazende koeien komen er toch wel als de consument het wil.