Een komootwandeling ‘in der Heimat’

Voor drie dagen een nieuwe Heimat want we zijn ‘in der Ferien’ gefahren oder gegangen? Zelf vind ik gefahren iets mooier, want actiever. Gaan heeft iets passiefs, bij fahren lijkt het nog een zoekproces. Een zoekproces naar je eigen Heimat onder nieuwe omstandigheden. Wordt het herijken van jezelf of je omstandigheden, of ben je wel tevreden. Waar moet er geschaafd worden? Kortom een introspectieve zoektocht door lekker in de verte te staren. Naar niets, naar het komende jaar of nog veel verder. Misschien is het goed om ook achterom te kijken, maar daarover zijn de meningen sterk verdeeld. Vandaag is het Heimatsproces begonnen in de Hunsrück in Duitsland. En dat is niet voor niets want de mooiste serie in jaren, of misschien wel aller tijden speelde zich af in deze omgeving. Heimat is echt een magnifieke serie over het wel en wee van de familie Simons in het fictieve dorp Shabbach. Ik ga buiten de zoektocht naar mezelf, ook de roots van de serie in de omgeving opzoeken. Misschien dat beide processen wel parallel gaan lopen. Bij aankomst eerst maar eens de directe omgeving bekeken met een echte Komootwandeling vanuit ons eigen tijdelijke onderkomen. Dat is nog eens Heimat in optima forma.

God is overal, een echte Komootwandeling over de grens.

Een Heilige plek langs de Niers in Duitsland? We waren bijna klaar met de ‘Graefenthal und Kloster’ wandeling in Kessel (D) en worden we hiermee geconfronteerd. Een boomstronk met een hele hoop prullaria zo gekocht in Kevelear een eindje verderop. Heel veel kaarsjes, plastic engeltjes en Maria’s. Maar ook duiveltjes en pentagrammen. De vraag waarom mensen dat doen is niet zo moeilijk, dat is inherent aan het mens zijn. Is het niet in een kerk, moskee of andersoortige tempel, dan maar in de bossen bij de Nederlands-Duitse grens. Ik snap het niet, maar ieder zijn meug. Waarom hier, die vraag triggert me wel. Is de bliksem ooit ingeslagen op deze plek, heeft er een ernstig misdrijf plaatsgevonden of is een Limburgse Bokkenrijder hier nog aan een spoken. Je weet het niet en misschien kom ik het ook wel niet te weten. Het was wel een van gedenkwaardige hoogtepuntjes van tweede wandeling op Komoot, nu als volwaardig betalend lid. Een aanrader voor ieder wandelaar.

Mijn eerste Komoot: Vreemdgaan

Is twee keer vreemd gaan het begin van een relatie, of is het nog een ondeugd die door de vingers gezien kan worden? Met deze vraag ging ik mijn eerst avontuurtje in het Pinksterweekend te lijf. Het antwoord heb ik nog niet. Het geweten speelt af en toe op, het is onwennig en nog zoeken naar de juiste knoppen. Maar goed, het leed is geschied. Ik moet leren omgaan met het vreemd gaan of een nieuwe relatie opbouwen. Misschien is het wel mogelijk om twee relaties te onderhouden, ruimdenkend als ik ben. Een menage a troi, dat klinkt best wel goed. Ik zal u verslag doen van de avonturen. Na ruim twee jaar klompenpaden, 57 sessies komen we aan in Drenthe. Geen klompenpaden maar wel een vurig verlangen om te wandelen. Je zoekt eens op de wandelmarkt en vindt een potentiële welwillende partner. Een partner met alles er op en eraan, maar geen klompenpad. Ik trof Komoot, zo heet ze, en ze doet het met je op de hele wereld, maar ook in Drenthe en omgeving dus. Eenmaal begonnen was er geen weg meer terug. Ze leidt via een keurig navigatieprogramma, ze geeft uitleg aan haar omgeving en ze brengt je uitgeput, afhankelijk natuurlijk van je conditie, terug naar het startpunt.

Rondje Borger was fijn, het pad heette Hunebed D27, een aanrader. Ik wil het best delen, maar niet te massaal, want anders wordt het zo’n afgelikte boterham. Hoe alles werkt met Komoot is me nog niet duidelijk, maar morgen weer.