Het Posterpad begon bij moeders op de schoorsteenmantel

Het nieuwe klompenpad in/op de Posterenk is nog maar net geopend of een wakker familielid attendeert me er op dat de route langs het overgrootmoederlijk huis gaat, een boerderij in de nabijheid van Bussloo. Nu is dat al meerdere generaties terug, maar het is ook de boerderij waar mijn opa en oma met hun 7 kinderen moesten bivakkeren in het najaar van 1944 tot maart 1945. Ze woonden naast het spoor in Twello en de hoeveelheid bommen maakten dat daar wonen te gevaarlijk werd. Met 9 extra familieleden woonden ze de laatste winter bij mijn overgrootouders terwijl de jongste zus van mijn oma met haar toen nog jonge gezin er ook woonde. Het is dus een mooie missie voor de bevrijdingsdag van 2023 om met een aantal neven en nichten langs deze boerderij te lopen. De lege plek op de schoorsteenmantel links boven zijn dus opa Harmelink en oma Harmelink. Even voor de goede orde, de stamboom gaat natuurlijk verder naar de huidige generatie, maar dat is ook iets met portretrecht en privacy.

Overgrootouders Harmelink-Van der Gouw

Voordat ik het Posterpad betrad, heb ik natuurlijk eerst het huiswerk gedaan bij mijn moeder. Mijn moeder is degene met de meest ‘volwassen’ herinneringen van die periode van de familie. Ze was toen een meisje van 9 jaar. Haar oudere broer heeft die periode nog op schrift gesteld op latere leeftijd. Ik heb een exemplaar thuis, maar ook bij mijn moeder las ik her-en-der nog wat stukjes van de familiegeschiedenis van zijn hand. Mijn moeder zegt terloops dat zij op onderdelen andere herinneringen heeft. En dat is heel normaal, want zo gaat dat altijd, geef tien mensen de kans om over dezelfde belevenis te praten en je krijgt tien verschillende verhalen. Zo teken je de geschiedenis op. Vandaag konden we dat uitbreiden, want een van de kinderen van de jongste zus van mijn oma woont nog in hetzelfde huis. Hij was toen nog niet geboren in 1944 maar kon toch aanvullingen geven over ons/zijn familieverhaal. Deze neef van mijn moeder, want dat is hij, ontvangt verre nazaten van zijn grootouders, en onze overgrootouders. Dat was hem best een paar bakken koffie waard om even bij te kletsen. Mijn moeder zei het al toen ik gisteren vroeg of ze een goede band had met haar oma Harmelink. Ja hoor, maar ik zag haar nadien niet zo vaak, bovendien had ze misschien wel 80 kleinkinderen. Op deze bevrijdingsdag gaat het over verhalen over de oorlogsjaren in Nederland.

Oma Harmelink-Van der Gouw voor haar huis (volgens mijn moeder net na de oorlog)

5 mei 2023 via het Posterpad even op familiebezoek, op de achtergrond ons bezoekadres.

Hier stond ze, ongeveer 75 jaar geleden.

En hebben ze ook nog gewandeld die nazaten van overgrootmoeder Harmelink? Ja hoor en het was goed op dit klompenpad. Natuurliefhebbers en vooral kenners ervan in mijn familie geven weer een hele andere beleving van een klompenpad. Al keuvelend maak je wel minder foto’s en misschien ook iets vluchtiger. Op Instagram account titiissprakeloos zijn nog meer foto’s.