Plaatjes en Kletspraatjes: Doelloos in Harderwijk.

We wonen nu al weer drie weken op de Veluwe. Het is prachtig hoor, ook als het wat grijzig is. Het heeft ook nadelen kwamen we vandaag achter. Een boodschap vergeten, maar op zondag is er niet standaard een supermarkt open. Sterker nog, de dichtstbijzijnde supermarkt was 17 kilometer verder op. Voor een volgende dus keer beter plannen, voor nu even naar Harderwijk. Het heeft een soort van vakantiegevoel, de hypermarché heet hier ook gewoon Jumbo, maar ze verkochten wel de ontbrekende olijfolie. En als we er dan toch zijn, dan ook maar even slenteren op een koude en grijze zondagmiddag in de binnenstad. Ondanks koude die tot diep in je poriën doordrong, was er niets mis met Harderwijk. Mijn wederhelft wist al te melden, we komen een keer terug als de winkels open zijn en het minder koud is. Of in ieder geval als de winkels open zijn!!!

Mij intrigeerde vooral een bordje in één van de straatjes bij het begin van de wandeling. Mijn fantasie sloeg op hol. Ik zag een steegje, en steegjes hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me, zeker als de naam van de steeg Grote Poortsteeg is. Maar je mag er niet zonder doel ophouden in de portalen, in dit geval het begin van de Grote Poortsteeg, een verbindingssteegje naar een ander pittoresk straatje. Zonder doel? Wat is zonder doel denk ik dan. Mag je er een foto maken voor een lullig blogje? Wie bepaalt wat dat is ‘geen doel’. Als de jongens en meisjes van Extinction Rebellion in Harderwijk er een sit-inn zouden houden, of erger nog, zich aan de straat in de grote Poortsteeg zouden vastplakken is er toch een doel? Of als twee mensen elkaar leuk vinden en dat even niet en public willen tonen, dan geeft de Grote Poortsteeg tijdelijk voldoende privacy. Een goed doel lijkt het me. Wat zullen de jongens en meisje van de gemeenteraad in Harderwijk in gedachten hebben gehad toen ze deze APV bedachten? Welke criminele activiteiten hadden ze voor ogen? Je zou eigenlijk de raadsstukken er eens op na moeten slaan.

Deze zondagmiddag in januari hebben we heerlijk doelloos door Harderwijk gelopen, doelloos zitten nadenken over doelen en naar de horizon van het IJsselrmeer zitten kijken, geheel zonder doel. We liepen een erg geinige horecagelegenheid binnen, maar dat had een doel. We hadden het koud en die kou was op mijn blaas geslagen. Dus een cappuccino mocht, want dat we een doel.