Nultijd van Juli Zeh is een intelligente thriller met een ingenieuze plot staat op de voorkant van het boek. Met dat ik dit opschrijf om mijn stukje blogje goed te starten, besef ik dat mijn taalgevoel zegt: ingenieuze moet zijn ingenieus. Ik laat dit over aan de taalpuristen, ik wilde gewoon beginnen met deze zin. Leek me wel aardig. Waarom? Ik ben enthousiast over de schrijver Juli Zeh, maar mijn intelligentie is mogelijk te beperkt om over het een ingenieus/ingenieuze plot te oordelen. Maar ik heb nog tijd. Sinds gisteren ‘woon’ ik tijdelijk in Garderen naast het Speulderbos. Een verbouwing thuis en er blijven wonen met hond en drie deels thuiswerkende mensen zonder keuken, stof en lawaai is te veel gevraagd.
De mogelijkheid deed zich voor om in de bossen van de Veluwe een tijdelijk verblijf te huren. We kunnen er thuiswerken, het is op reisafstand van ons werk en genoeg ruimte voor de hond om te wandelen. Vandaag een rustdag na de ‘verhuizing’, maar heel veel regen helaas. Mijn klompenpadhart wilde aan de slag. Er liggen vijf klompenpaden in de directe omgeving die ik nog niet gelopen heb. Maar de eerste dag was het weer er niet naar, de lichamelijke conditie trouwens ook niet, want mijn rug is behoorlijk naar de kloten. Dus maar een beetje lezen in Nultijd van Juli Zeh. De mooie zinnen in haar werk blijven met enige regelmaat komen, maar het niveau van ‘Onder Buren’ haalt Nultijd niet. Over buren gesproken, we hebben hier in een dichtbevolkt bungalowpark geen buren. Het is heel erg rustig. Tijdelijk ergens anders wonen is een soort nieuwe start, een verlate mogelijkheid om goede voornemens in de praktijk te brengen. Een soort nultijd dus als het ware.
Nu ga ik niet al mijn goede voornemens in de openbaarheid gooien, maar veel nadenken en beschouwen is er een van. Dat kon vanmiddag toen het droog was. Ik ben even de achtertuin in gekuierd. Het was behoorlijk stil en de avondzon scheen onverwacht fel door de bomen. Af en toe hoorde ik een vogeltje, ik zag er één. Volgens mij was het een meesje, maar mijn ogen zijn te slecht. Het was bruin, klein en wendbaar en het geluid dat het voortbracht kan ik fonetisch niet weergeven. Verder kwam ik deze houten wal tegen om wild te spotten. Ik ben benieuwd hoe vaak ik hier terug zal komen? ’s Morgens vroeg of ’s avonds bij zonsondergang om zwijnen, vossen of herten tegen te komen. Over drie maanden laat ik het weten.
sprakeloos verhalen 