
Boven op de berg daar woont Sinterklaas helemaal niet. Al zou je het haast denken. Het is heel warm, de appeltjes van oranje hangen bij de alom bekende schoorsteen, maar geen Sinterklaas te bekennen hoor. Samen met mevrouw Sprakeloos woon ik hier de komende vijf dagen. Geweldig. Een huisje met alle moderne voorzieningen die een mens nodig denkt te hebben bij de hand, geen buren op gehoorsafstand en slechts de honden die met elkaar door de bergen heen communiceren. En uiteraard de vogels, insecten en kikkers. Ik ben benieuwd wat we de komende uren nog aan ‘wilde dieren’ zullen tegenkomen. Naast de noodzakelijke hedendaagse voorzieningen om een flauw stukje te schrijven, voor het optimale Sinterklaasgevoel ook de appeltjes van oranje en een heuse schoorsteen dus.

Ik ben hier net en ik wil nu al niet meer weg, ik heb mijn stek gevonden. En als Sinterklaas onverhoeds toch langskomt, Spanje is immers niet zo ver weg, is hij van harte welkom. Het huis heeft nog een tweede slaapkamer met twee bedden. Dus zijn, dinges die geen knecht meer genoemd mag worden en zeker niet zwart is, maar alle kleuren kan zijn, in Portugal bijvoorbeeld blauw naar de luchten, al mag die ook hier best rood, oranje of gevlekt zijn……. nu, die medereiziger van Sinterklaas is ook gewoon welkom. Wordt vast gezellig en ze kunnen me waarschuwen als het te gezellig wordt op de berg en mijn nek echt begint te schroeien en toch zwart wordt, want dan heeft Sinterklaas toch weer een zwarte metgezel voor de komende dagen. De marketingafdeling van het Sinterklaasjournaal moet in dat geval overuren draaien.

EEN TOTAAL NIET TER ZAKE DOENDE EPILOOG

Pingback: O quinto dia: Daar is ie……het klompenpad op zijn Portugees. | sprakeloos verhalen
Pingback: O sexto dia: Mijn liefde voor de zee | sprakeloos verhalen
Pingback: O sétimo dia: De restjes van een week? | sprakeloos verhalen