Verjaren op het Harsloërpad

Eerlijk is eerlijk, het heeft wat triestigs als je er maar lang genoeg bij stil staat. Maar stilstaan is niet het motto op een klompenpad, dus ik liep nummer 94 welgemoed en wel op het Harsloërpad bij Bennekom. Nu loop ik wel vaker alleen en dat is geen probleem, het heeft ook voordelen want je hoeft met niemand rekening te houden of belangrijker, niemand hoeft met mij rekening te houden. Nee, op zaterdag 21 mei was ik jarig. Nu vier ik mij verjaardag niet meer, geen zin aan. We waren wel een goede gewoonte aan het inslijten om die dag met zijn tweeën een weekendje weg te gaan. Hotel, stadje en een wandeling. Vorig jaar was dat Coevorden en Drenthe. Ook dit jaar hebben we plannen, maar scholing van mijn eega maakt dat we pas volgende week weggaan. Terwijl mijn vrouw haar hersenen traint, heb ik aandacht voor mijn kuitspieren, zo blijft ons huwelijk in een aangenaam evenwicht.

Ook mijn kunstzinnige vorming wordt tijdens deze wandeling op de proef gesteld, maar daarbij weet je nooit welk zintuigen geprikkeld worden. Dit weekend werd het Harloërpad opgeleukt door een kunstroute: Kunst aan het Klompenpad. Hierover volgt mogelijk in deze dagen een separaat blogje. Behoudens de kunst is het Harloërpad een alleraardigste wandeling waarbij historie, oude boerderijen en natuur elkaar op een prettige manier afwisselen. Anderhalf jaar geleden maakte ik op het Grift en Graftenpad al kennis met het natuurgebied in wording, de Binnenlandse Hooilanden en vandaag dus opnieuw. Veel vogelaars waren er. Zelfs ik hoorde en zag dat er voldoende te zien en te horen was, maar er is een verschil tussen zien èn zien alsmede tussen horen èn horen. Ik ben dus geen vogelaar. Dat is maar goed ook, want het vereist wel een imposante uitrusting om een beetje netjes voor de dag te komen. Goede fiets, verrekijker, camera met bescherming, stoeltje en kleding in schutkleuren, maar dan doe je wel mee in vogelland.

Zelf houd ik het vooral nog bij de landschapskiekjes en de historische gebouwen en net als de vogelaar die een grutto of stern in hun lens hebben gekregen, ben ik vaak best tevreden met het resultaat. Vandaag kwamen er de kunstobjecten bij. Ik heb zelfs een ketting van een glaskunstenaar gekocht in de kleuren die die mijn partner waardeert bij de vrouwencirkels die ze leidt. Ik heb het nog niet gegeven, maar ze mag het komen halen als ze dit stukje leest.

Volgende week dus wel mijn verjaardag ‘vieren’ met zijn tweeën. Ook dan staan wandelen en kunst centraal. Twee klompenpaden in het Gooi en het Singer Laren museum. In tijden van Poetin en klimaatproblemen moeten we de klompenpaden op grotere afstand maar combineren met wat andere bezigheden. Maar dat is volgende week.

(voor meer foto’s nu, zie ook Instagram account titiissprakeloos)