
Na de ontmaskering van onze premier als leugenaar, was ik benieuwd hoe ik naar zijn persconferentie zou luisteren. Veel van de voorgaande afleveringen vond ik goedkoop. Eerst een week ‘lekken’, kijken hoe het valt en dan pas optreden. Het is een soort stoer achter de troepen aanlopen van Rutte. Iedere vorm van kordaatheid en regie is afwezig. Met de kleurloze inhoud had ik me al verzoend, de vorm van de ‘persco’ trof me echter onaangenaam. Ik heb ooit geleerd, ongeacht je professie, dat je altijd naar je doelgroep toe moet praten. Inleven in je doelgroep is een eerste vereiste. De wijze waarop Rutte ons toespreekt doet vermoeden dat hij de Nederlanders randdebielen vindt. Zo kinderlijk met die pictogrammen op het katheder: wassen, afstand en testen. Walgelijk. Mark Rutte doet me denken aan het aardvarken in het centrum van Arnhem. Onaantastbaar, zelfvoldaan, maar vooral schaamteloos.
Pingback: De afsluitende 144 woorden (30 oktober 2021) | sprakeloos verhalen