Begrip, van de dag (164) Verstappen

 

 

VERSTAPPEN

 

En dat heb ik dan, een historisch moment gemist. Als achtjarige heb ik oranje zien verliezen tegen toen nog West Duitsland. Vier jaar later kopte Rob Rensenbrink tegen de paal in Argentinië, dus andermaal geen wereldkampioen. Zoetemelk heb ik de Tour zien winnen en later werd hij ook nog wereldkampioen. Ik vocht tegen de tranen van ontroering. In 1988 heb ik tijdens de vierdaagse van Nijmegen Duitse soldaten oranje Afrikaantjes gegeven, nog steeds dronken van de euforie en de hoeveelheid bier, vele weken later. Toen werd het stiller met de echte historische momenten, misschien het Olympisch goud van de volleyballers in de jaren negentig.

Vandaag dus Max Verstappen, de eerste Nederlander met een grand Prix overwinning in de Formule 1. En dan ook nog eens de jongste ooit. Ik sliep. Vanochtend was ik redelijk bij tijds wakker, maar na een goed ontbijt dacht ik na een uur ‘het wordt niks vandaag’ , ik kruip met een paracetamol weer onder de dekens. Toen ik weer wakker werd om half vijf, was het historische moment een feit. Ik weet niet of ik anders had gekeken, want ik kijk nooit naar autoraces. Volgens mij bijna niemand, maar vandaag dus wel. We hebben als Nederlanders blijkbaar een fijn gevoel voor historische momenten.

Ik begrijp dat ook wel. Gisteravond hebben we niet gewonnen met Douwe Bob in Stockholm, het Nederlands elftal reist deze zomer niet af naar Frankrijk, dus we zijn noodgedwongen voor de Belgen. Max Verstappen is onze hoop in bange dagen. Dat wil ik niemand afpakken, dus geen flauwe grappen van mij. Goed, eentje dan die ik hoorde via de sociale media en een echte grap voor insiders. Studio Voetbal heeft snel het programma aangepast na de overwinning van Max, ze zenden een documentaire uit over Michel Schumacher. Ik vond hem leuk, heel leuk, subliem bijna. Ik ga nu nog maar snel op zoek naar de beelden, want je moet toch mee kunnen praten morgen of over twintig jaar? Waar was je toen Max zijn eerste Grand Prix won? In dromenland dus.