MANNEN BLIJVEN KINDEREN
Vandaag werd het weer me weer eens verteld. ,,Mannen blijven altijd kinderen”. Natuurlijk wist een vrouwmens dit met lichte spot, maar grote stelligheid te beweren. Ik verwierp de uitspraak, maar ga niet zitten kiften. Je blijft de overtuiging maar toegedaan, zie je me denken. Toch bleef het hangen. Mijn eerste oprisping was dat het eigenlijk een soort compliment is. Er zijn namelijk hordes hele vage types die beweren dat ‘we het kind in ons zelf moeten blijven koesteren’. Mannen zijn daar, volgens de dame in kwestie. dus beter in. Ik krijg dan hippie-achtige visioenen van baardige mannen die hand in hand door het weiland huppelen, achter vlinders vangen en madeliefjes plukken. Nee, het was zeker geen compliment.
Wat dieper doordenkend, weet ik dat het niet waar is. De stelling dat vrouwen willen moederen is eerder het geval. Vrouwen willen zich ontfermen over manke musjes, zieke honden, stinkende zwervers en de echte kloeken die corresponderen, of als het kan, trouwen zelfs met types als Joran van der Sloot. Ze willen moederen, koesteren, verbeteren en opvoeden. En eenmaal in het huwelijkse keurslijf gaan ze gewoon verder met dat gevoel van moederen. In legale zin natuurlijk naar hun eigen kroost, maar en passant wordt de echtgenoot meegenomen in het opvoedprogramma. Moedergevoelens zorgen voor een mate van infantilisering, hebben in veel gevallen zelfs een castrerende bijwerking voor mannen die daar gevoelig voor zijn.
Mannen blijven geen kinderen, het is eerder het moedergevoel dat dit wil zien in mannen. Het is wensdenken van veel vrouwen of projectie van hoe vrouwen vinden dat mensen volwassen moeten worden. In de toenemende feminisering van onze maatschappij is volwassen worden in hun verwrongen optiek natuurlijk dat mannen heropgevoed moeten worden, want ze zijn man, en geen vrouw. En dat ze anders zijn dan vrouwen is kinderlijk en onvolwassen. Natuurlijk zijn er mannen die zich dit uit praktische overwegingen laten aanmeten. Wat is er gemakkelijker dan een verzorger voor de rest van je leven? Niet voor niets is de term ‘moeder de vrouw’ uitgevonden. Ik heb niets met die gemakzucht, maar om te stellen dat mannen kinderen blijven. Absoluut niet.
PS. Natuurlijk had de titel moeten zijn ‘Blijven mannen kinderen?’ maar dan is het geen begrip meer, maar een vraag, met deze kinderachtige opmerking besluit ik mijn betoog.
sprakeloos verhalen 
Jongens kinderen gaan juist kikkervisjes vangen en met klapperpistooltjes (mag ook waterpistool zijn) op de meisjes schieten zodat ze op de grond vallen en zij ze kunnen overvallen: pang, jij bent dood en ik mag nu alles met je doen.
Ik dacht dat die trouwden met criminele die ze uitsluitend van correspondentie kennen, of een keer in het gevang ontmoet, dat die vrouwen ook zielig zijn, tekort komen, nooit erkend zijn, en dan zegt zo’n Jorannetje: jij bent de moeite waard.
Wat hij er achteraan denkt zal zij nooit te weten komen maar wij kunnen dat vast wel verzinnen.
Waren mannen af en toe nog eens echt kind, maar ze gedragen zich alleen af en toe onverdragelijk kinds, meestal om te manipuleren, als vrouw heb je ook niets aan die kindse man want hij wil helemaal niet samen spelen.
Ze gaan echt niet naar de speeltuin of boe roepen. Als het er op aan komt staan ze ook nog eens hun mannetje niet, daarom is het ergerlijk, en niet de rol van de vrouw dat ze kinds doen, maar hun (dat van de man) gebrek aan verantwoordelijkheid.
Lange epistels zullen volgen, we zullen het niet eens worden, iets met Venus en Mars, buiten de rotte uitzonderingen van beiderlei kunnen