Mijn Filmblik op: Aanmodderfakker

 

Het was zaterdagavond. We hadden geen plannen, maar de mood om een week werken af te wisselen met een avondje bankzitten was niet de bedoeling. ,,Zullen we naar de film gaan?” stelde mijn vrouw voor. In het filmcafé (Zevenaar) draait Aanmodderfakker. Ik had er van gehoord, want ik vond de naam wel aardig bedacht. Ze vertelt dat de film in de prijzen is gevallen, maar liefst drie gouden Kalveren waaronder voor de beste film. Dat bracht hooggespannen verwachtingen met zich mee, een feelgood van minimaal het niveau Alles is Liefde. Want laten we eerlijk zijn, uitgezonderd exclusieve Cult-liefhebbers met hele grote kapitalen zullen een film als Alles is Liefde niet weten te waarderen. Het is heerlijk vermaak voor een avondje film. Dat hadden we voor ogen met Aanmodderfakker.

Het was de eerste twintig minuten echt aanmodderen qua sensatie, maar de verveling sloeg pas echt toe na de pauze. Menig maal heb ik zitten met verbazing zitten kijken naar de verrichtingen van de acteurs. Misschien waren ze helemaal niet zo slecht en och Roos Wiltink en Gijs Naber (winnaar van een Kalf) speelden hun rollen misschien best aardig, maar het verhaal boeide voor geen meter, er kwam bij mij amper een vorm van identificatie, mededogen of herkenning naar boven, het bleef bij slecht uitgevoerde opeenstapeling van stereotypes, een eeuwige student (Thijs) en een vroegrijp en wijs, mooi meisje (Lisa). Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar mijn lachspieren gleden niet uit over de geboden humor. Zelfs het zoeken naar een glimlach leverde niets op. Een enkele keer, geloof ik,  moest ik grinniken, maar ik weet niet eens meer op welk moment. De vele plotse wendingen in het plot gaven nimmer in een rollercoaster van emoties te zitten, integendeel het werd steeds vervelender. De eindverantwoordelijken moeten dat hebben voorvoeld, want ze laten een van de medewerkers van de Media-Markt (of iets dat er op lijkt, afhankelijk van de gulle giften van de sluikreclame) uitgroeien tot een grootst schrijver, die onverwacht uitgegeven wordt. Zijn grootste literaire verdienste zouden de plotselinge wendingen in het plot zijn. De crew zal ongetwijfeld veel lol hebben gehad bij het draaien en misschien nog veel meer bij de uitreiking van de prijzen. Maar ik begrijp echt niet wat de jury heeft bezield? Als dit het hoogtepunt is voor bijvoorbeeld Gijs Naber of Roos Wiltink, dan vrees ik voor hun carrière.

Het is een film om heel snel te vergeten. Het doet me verlangen naar Gooische Vrouwen 2. Het eerste deel heb ik kunnen uitzitten, maar ik heb dan enkele keer heel smakelijk gelachen. Dat bleef uit bij deze film. Helaas moet ik naarstig op zoek naar de azijnfles, ik voel me net een recensent van de Volkskrant, maar ik kan niet anders. Meer dan een vijfje zit er niet in.

Mijn waardering voor de film is een: 5-

Alle filmblikken van Sprakeloos bij elkaar, volg de link.