Ik zie mijn zoon denken, terwijl hij netjes de tafel dekt. Het is niet die manier van denken waarbij moeders heel empathisch gaan vragen ‘Is er wat?’. Dat werkt trouwens meestal niet bij 15-jarigen. Ook mijn vaderinstinkt springt niet op oranje om hem een goedmoedige dreun op zijn schouder te geven en een serieus man-to-man gesprek te voeren. Hij kijkt niet bezorgd, een vage glimlach ontvouwt zich. Het lijkt vooral dat hij iets aan het uitbroeden is. Hij heeft nogal een filosofische inslag. ,,Pa, er zijn in Nederland nogal veel honden?” Ik bevestig zijn vraag. Sinds twee jaar zijn wij ook in het bezit van een hond. Het is dus niet gepast om te keer te gaan tegen hondenbezitters. De vraag is eigenlijk nogal een open deur en het wetenschappelijke, zoals ik zijn blik beoordeel, komt er niet uit. Tenminste nog niet. Ondertussen kijken we beide naar de doezelende Pippa.
Terwijl ik verder ga met koken, komt hij bij me staan en stelt de vraag. ,,Denk je dat wij over 3 miljoen als mens nog bestaan?” Ik proef een hoger existentiële lading dan bij de eerste vraag. Ik murmel een beetje dat ik dat natuurlijk ook niet weet, maar het is niet ondenkbeeldig dat de mens dan niet meer bestaat. Zoveel kennis heb ik ook wel van de evolutie-leer. Mijn zoon bevestigt instemmend en zegt, meer tegen zich zelf dan tegen mij: ,,Misschien is er dan wel een andere levensvorm?” Ik knik slechts.
,,Stel dat wij helemaal weggevaagd zijn, net zoiets als in Pompeii en ze doen dan onderzoek, misschien breken ze hun hersenen dan wel met de vraag hoe zullen die viervoeters toch al die huizen en flats hebben kunnen bouwen.” Ik moet even schakelen maar barst dan in lachen uit. Ik vul hem aan dat ze ook wel hele rare huisdieren hebben op twee benen. Samen lachen we verder om het idee van wetenschappelijke onderzoek door andere levensvormen. Ook over de nuchterheid ten aanzien van de hedendaagse wetenschap, met name op het gebied van historie, want dat is voor een deel ook maar zoeken naar de ontbrekende puzzelstukjes en interpreteren. Stel dat we van het het ene moment op het andere weggevaagd worden, dan zien ze twee tweevoeters in de weer met pannen en potten en een liggende viervoeter. Tja, hoe zal dat in de toekomst geschiedkundig geïnterpreteerd worden? Het was een heel aardig man-to-man gesprek over mankind.
sprakeloos verhalen 