Mijn Filmblik op Harry Potter en de relieken van de dood, 2

 

Dat was het dan. Definitief het einde van een tijdperk. Ik zou kunnen zingen: ‘Dit is het einde dat doet de deur dicht.’ Maar het eindliedje van ‘Stuif-es-in’, alleen bekend bij mensen van boven de veertig, benaderd het gevoel niet dat ik heb bij het einde van de film van Harry Potter. Melancholie, zelfs verdriet overvalt me, maar dat kan ik mijn zoons niet aandoen. Ze zullen het niet begrijpen. De jongste vond de film vooral spannend, de oudste is kritisch en maakt de vergelijkingen met de andere films en vooral het boek. Dus slik ik alle emoties in en keuvel mee met de jongens na afloop van de film.

Woensdag 17 augustus 2011 zal Harry Potter, na de aftiteling van de film ‘Relieken van de dood, deel 2, niets nieuws meer brengen zoals het er nu naar uit ziet. De melancholie kan beginnen. Wanneer begon het ook al weer? Na een avondje stappen, de kinderen bij oma, kochten we een kleinigheidje voor de kinderen. Voor de oudste het eerste deel van Harry Potter, hij kon immers al twee jaar goed lezen en het was toch een kinderboek. Tenminste dat dachten wij. Ik kende geen enkele volwassene die het boek las, alleen mijn zwangere schoonzus, maar die namen we niet serieus gezien haar staat van zijn op dat moment. We schrijven voorjaar 2000. We hadden de leesgave van onze oudste zoon toch iets overschat, want na enkele dagen kwam hij naar me toe. ‘Pap, wil je het voorlezen?’ Automatisch zei ik ja, niet realiserend dat het bijna 300 pagina’s waren. Op zijn halfhoogslaper leunde ik bij zijn kussen, het kleine kereltje keek me verwachtingsvol aan en ik begon. Nu las ik altijd wat langer dan pedagogisch verantwoord was, maar meestal was het gezellig. Na een uur lezen kwam mijn vrouw binnen met een vragende blik wat er aan de hand was. Mijn zoon had niets gezegd, maar inmiddels waren we 30 pagina’s verder. ‘Morgen gaan we verder.’ Zelf nam ik het boek mee en heb het diezelfde avond c.q. nacht nog uitgelezen. Een passie is geboren die ik deel met mijn oudste zoon. Deel 2 en 3 waren inmiddels uit, volgens mij, en moesten gekocht worden. Deel 4 is dubbel gekocht in een school te Zevenaar die voor gelegenheid was omgedoopt tot Zweinstein en ’s nachts om 12 uur konden we onze schatten krijgen. Deel 6 is zelfs in het Engels gekocht, want het kennisniveau van mijn oudste zoon was goed genoeg en een aantal maanden wachten op de Nederlandse versie was ‘not done’. Zelf bleef ik de Nederlandstalige versie lezen. Ondertussen kwamen de films die we trouw in de bioscoop bekeken en tot boek 4 las ik ook nog voor, naast dat hij ze ook zelf las, herlas en weer opnieuw las. December 2007 verscheen het laatste boek en dat was al een soort afscheid. Uiteraard heb ik dat historische moment ook toen weg geblogd, maar vanmiddag was het echt definitief afgelopen, ruim elf jaar jeugd van mijn kinderen. Er waren periodes dat ik lief en leed heb gedeeld via Harry Potter, zeker vier boeken heb ik voorgelezen, de meeste twee keer. De films, uiteraard op DVD hebben we allemaal en het is op.

Tja, en wat nu. Gewoon verder, ik zal me overleveren aan de nostalgie die na vandaag sterker gaat worden. Bij de eerste film was hij nog maar 8 jaar, deel 5 keken we met zijn vieren in Schagen tijdens de vakantie en vandaag nam ik mijn zoons, 13 en 16 mee voor de laatste Harry Potter, onze laatste Harry Potter. Alleen dat gevoel maakt dat ik de film verder niet wil beoordelen. Iedere Harry Potter is namelijk fenomenaal, boek en film, en al heb ik mogelijk het meest genoten van deel 4, elk onderdeel is me lief geworden. Ik vond het een prachtig afscheid. Een afscheid waarin alle hel en verdoemenis in toverland op zijn pootjes terecht kwam en je als kijker mocht je overgeven aan een psychische cooling down. En dat was nodig, voor mij dan. Ik denk dat zo’n fenomeen dat J.K. Rowling heeft gemaakt van haar gedachtekronkels ‘once in a lifetime’ is. Een hype van meer dan, voor ons 11 jaar, dat maak je niet meer mee.

Een waardering voor de film zal dan niet objectief zijn, maar is voor mij een absolute 10 en dan voor het hele oeuvre. (trailer van de laatste film)

VOOR MEER FILMBLIK, VOLG DE LINK

 

7 gedachtes over “Mijn Filmblik op Harry Potter en de relieken van de dood, 2

  1. Je bent zo te lezen een echte fan.

    Hier bij mij thuis lopen er nog twee rond, Vrouwe Ivy en Zoon. Ik heb het de meeste tijd meer op een afstandje gevolgd en ik wacht tot we een keer alle films op DVD’s hebben: dan ga ik er een lange dag mee stukslaan 😉

  2. Pingback: Alle filmblikken bij elkaar | sprakeloosverhalen

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s