Bienvenue chez les Ch’tis, een Franse film, dat op de hoes meekrijgt de beste Franse komedie van het jaar te zijn, belooft wat of is een goedkope marketing truck. Van welk jaar is me trouwens niet duidelijk, maar komt door mijn aanstaande leesbrilgevoeligheid. (2008 blijkt later) Bij Franse komedies kom ik niet verder dan Louis de Funes, een held van mijn vader en dientengevolge heb ik heel wat clowneske situaties op mijn netvlies staan. Vader Rabbi was zijn favoriet.
Nu dus een hedendaagse Franse komedie, van Danny Boon. Nooit van hem gehoord uiteraard, hij speelt ook een (de) hoofdrol samen met o.a. Kad Mesrad, Zoé Felix, Anne Marvin en Lorenzo Ausilia-Foret om maar wat grootheden te noemen.
En wat heeft een goede komedie nodig? Een paar platheden en vooral enkele vooroordelen. Bij een goede uitwerking, succes verzekerd, een verhaal is dan van secundair belang. Bienvenue chez les Ch’tis werkte uitstekend. Een vrouw uit de Provence die het aanvankelijk hoog in de bol heeft, forceert haar sukkelige man promotie te maken bij de post en te solliciteren voor een baan aan de Côte d’Azur. De opzet mislukt en de postbode wordt overgeplaatst naar Bergues, het Noorden van Frankrijk, bij het verfijnde boerenvolk die zich de Ch’tis noemen. Bovendien is in de perceptie van de Franse zuiderlingen Noord Frankrijk dicht bij de Noordpool. Philippe, de postbode gaat uiteraard alleen zonder vrouw en kind. Vele lachsalvo’s en verwikkelingen later loopt het goed af met iedereen.
Een prima geslaagde komedie, voor mij een 7,5
Eerder verschenen filmblikken
sprakeloos verhalen 
Pingback: Mijn filmblik op De Tweeling | sprakeloosverhalen
Pingback: Mijn filmblik op Cidade de Deus | sprakeloosverhalen
Pingback: Alle filmblikken bij elkaar | sprakeloosverhalen