De eenzaamheid van de priemgetallen/ Paolo Giordano

Laat ik beginnen met een ontboezeming. Ik ben een bijna ongeletterde in de wiskunde. In de derde klas van het VWO kon ik nog net mee met maar een mager zesje. In de vierde klas, waar toen de beta’s, gamma’s en alfa’s zich onderscheidden ging het mis. Mis in die zin, dat ik moest toegeven dat wiskunde niet mijn ‘piece of cake’ zou worden.

In mijn jeugdige overmoed heb ik nog geprobeerd wiskunde als achtste vak in mijn pakket te krijgen. Het werd ten strengste afgeraden door de klassenleraar en waarschijnlijk had hij volkomen gelijk. Ter compensatie heb ik wel economie en biologie gekozen om de schijn van een pretpakket niet op me te laten. De statistische vakken later op de universiteit leverde geen noemenswaardige problemen op, maar heeft uiteindelijk geen opleving gebracht in mijn liefde voor wiskunde. De leegte blijft echter ergens knagen. Waarom kan iemand zonder moeite op VWO niveau economie en biologie doen en geen wiskunde. Regelmatig denk ik nog, zal ik alsnog wiskunde op VWO niveau gaan doen, gewoon om mezelf te bewijzen dat het mogelijk is? Maar uiteindelijk doe ik dat af als te calvinistisch, ik ben ook 44 jaar geworden zonder gedegen kennis van wiskunde.

Maar ik weet wel iets van wiskunde. Een simpele vergelijking oplossen is geen probleem, de lengte van de hypotenusa uitrekenen vond ik zelfs leuk en voor een beetje goniometrie draaide ik mijn hand niet om. Bij vectoren ben ik blijven steken, maar de term priemgetal is mij uiteraard bekend.

Met deze wat lange ontboezeming kom ik bij de kern van mijn betoog, namelijk een literaire aanrader onder uw aandacht brengen, te weten het boek van Paolo Giordano, de eenzaamheid van de priemgetallen. In dit boek komt mijn rudimentair aanwezige beta-kennis even bovendrijven. Het kan in ieder geval aangehaakt worden bij mijn liefde voor een goed boek.

 

Ik ben het boek onbevangen begonnen en stuitte op twee vertellingen over jonge levens, twee buitenbeentjes die in de puberteit bij elkaar komen. Alice wordt door haar vader gedrild tot topskiër, hetgeen er niet inzit en uiteindelijk leidt tot een ongeluk. Mattia is één van een tweeling, hij slim en begaafd, zijn zus het tegendeel. Door zijn zus leeft Mattia geïsoleerd van klasgenoten en op een feestje heeft hij zijn zus ergens achtergelaten, met fatale gevolgen. Kortom trauma’s die van de twee hoofdpersonen psychische buitenbeentjes maakt. Ze vinden elkaar op de middelbare school, maar ook niet echt. Alice vechtend tegen de afkeer van voedsel en haar lichaam, Mattia in zijn eenzame element als wiskundig talent.

In het boek wordt uitgelegd dat dicht bij elkaar voorkomende ‘setjes’ priemgetallen zeldzaam zijn en naarmate je verder komt in de getallenreeks, steeds minder vaak te vinden zijn. Het begin bij 3 en 5, 5 en 7,dan het setje 11 en 13 etc. De setjes horen blijkbaar in elkaars nabijheid, maar er zit altijd een ander getal tussen. Wel elkaars nabijheid dus, maar niet elkaars naasten zijn is de kern van de roman van Paolo Giordano. De eenzaamheid van de priemgetallen is een gemakkelijk te lezen boek voor een ieder en de wiskundige achtergrond is absoluut geen beletsel om het te lezen, integendeel. Ik vond de vergelijking met de priemgetallen prachtig.

De opbouw van het boek is enigszins staccato, hetgeen niets af doet aan het inzicht dat je krijgt van de ontwikkeling van de twee hoofdpersonen. Als voordeel vond ik dat je het boek gemakkelijk even weg kon leggen, om de volgende dag verder te lezen. De laatste twintig bladzijden heb ik op Nieuwjaarsavond bewust enige uren uitgesteld, mezelf afvragend of de hoofdpersonen bij elkaar zouden komen. Met mijn rudimentair aanwezige kennis van wiskunde had ik het antwoord al kunnen weten, maar hoe de schrijver het gaat oplossen in zijn werk, dat wilde ik nog even uitstellen.

 

De eenzaamheid van de priemgetallen

Paolo Giordano

De Bezige Bij 2009

Oorspronkelijke titel

La solidudine dei numeri primi

Een aanrader voor een ieder. Tijdens het lezen hoorde ik dat er inmiddels een film is gemaakt die momenteel draait. Vaak stuit een verfilming me tegen de borst na het lezen van een goed boek. In dit geval ben ik uiterst nieuwsgierig. Mogelijk dat een filmverslag op korte termijn volgt.