Smerig blog met prachtige muziek/Bruce Springsteen NY-serenade

Ik zal er niet omheen draaien, de herkomst van dit blogje is min of meer onsmakelijk, maar o zo oprecht. De basis is gelegd op het privaat.
Ik begrijp dat dit enige uitleg vereist en ik zal dan ook letterlijk met mijn billen bloot gaan. Vandaag 17 januari 2009 is het weekend en ik moet helaas toegeven aan een lichte griepaanval. Niet ernstig hoor, maar een beetje verhoging, watten in mijn hoofd en mijn peristaltiek werkt niet optimaal.

Gevolg is dat ik een beetje doelloos zit te surfen. Hier en daar lees ik wat en op de achtergrond luister ik naar de verschillende youtube muziekjes. Sinds enige tijd heeft mijn oudste zoon een draadloze koptelefoon die ik vandaag dan voor het eerst gebruik. Ik draai wat onbekende klassieke muziek, luister naar wat ABBA hits en herinner me in een keer een tip van een medeblogster. Zij wist mij te enthousiasmeren voor een nummer van Bruce Springsteen dat ik niet kende namelijk New York City Serenade uit 1973. Ik was diep onder de indruk. Heb het geregeld gedraaid en blijf het een machtig nummer vinden. Dus met mijn draadloze koptelefoon zit ik te genieten van de muziek, denkend aan New York en de VS. Ik ben er nooit geweest, maar het is natuurlijk een land dat tot de verbeelding spreekt. In positieve en negatieve zin weliswaar, maar met de muziek van Bruce Springsteen overheerst vandaag het positieve of in ieder geval het hoopvolle.

Dan ineens spelen mijn darmen op. Ik wil mijn koptelefoon afzetten om me even af te zonderen, per slot van rekening ‘a man has got to do, what a man has got to do’. Dan realiseer ik me dat ik gewoon kan weglopen met koptelefoon op. Het voelt vreemd, eigenlijk net zoals met eten naar de WC gaan, hetgeen mij vroeger door mijn ouders terecht verboden is. Maar mijn ouders zijn niet aanwezig en muziek is geen voedsel.

Terwijl ik mijn ongemak zo gemakkelijk mogelijk probeer te trotseren, brengt de muziek me in gedachte bij de aanstaande president Obama. Ongerichte gedachten weliswaar, maar toch hoop ik dat Obama nooit weet zal krijgen dat hij op zulke plekken in iemands denkwereld aanwezig is.

Dan zingt Bruce:
‘Hook up to the train
And hook up to the night train
Hook it up
Hook up to the train
But I know that she won’t take the train, no she won’t take the train
Oh she won’t take the train, no she won’t take the train
Oh she won’t take the train, no she won’t take the train
Oh she won’t take the train, no she won’t take the train’

Mijn lichte ijlende gedachten maken ervan:
“Haak aan en stap op de trein
Haak aan en stap op de trein
Sluit je aan
Sluit aan bij de trein
Ik weet dat we moeten aansluiten, iedereen neemt de trein
Iedereen neemt de trein, de trein van hoop
Iedereen neemt de trein, de trein van hoop
Iedereen neemt de trein, iedereen neemt de trein.

Ik zie Obama als machinist van een trein die heel moeizaam op gang zal komen, maar met waarachtige hoop dat ie gaat rijden. Rijden voor veel mensen in Amerika en voor velen daarbuiten. Dat hij en al zijn passagiers zullen afrekenen met de luxe privétreintjes die slechts enkelen op hun plaats van bestemming zal brengen.

Och ik zal inderdaad ijlen, maar het is wel leuk om eventjes te dromen van wereldvrede, al heeft het niets te maken met het nummer van Bruce Springsteen en al helemaal niets met de harde realiteit.

 

 

Billy he’s down by the railroad tracks
Sittin’ low in the back seat of his Cadillac
Diamond Jackie, she’s so intact
As she falls so softly beneath him
Jackie’s heels are stacked
Billy’s got cleats on his boots
Together they’re gonna boogaloo down Broadway and come back home with the loot

It’s midnight in Manhattan, this is no time to get cute
It’s a mad dog’s promenade
So walk tall or baby don’t walk at all

Fish lady, oh fish lady
She baits them tenement walls
She won’t take corner boys
They ain’t got no money
And they’re so easy
I said “Hey, baby
Won’t you take my hand
Walk with me down Broadway
Well mama take my arm andÊ move with me down Broadway”
I’m a young man, I talk it real loud
Yeah babe I walk it real proud for you
Ah so shake it away
So shake away your street life
Shake away your city life
Hook up to the train
And hook up to the night train
Hook it up
Hook up to the train
But I know that she won’t take the train, no she won’t take the train
Oh she won’t take the train, no she won’t take the train
Oh she won’t take the train, no she won’t take the train
Oh she won’t take the train, no she won’t take the train
She’s afraid them tracks are gonna swallow her down
And when she turns this boy’ll be gone
So long, sometimes you just gotta walk on, walk on

Hey vibes man, hey jazz man, play me your serenade
Any deeper blue and you’re playin’ in your grave
Save your notes, don’t spend ‘em on the blues boy
Save your notes, don’t spend ‘em on the darlin’ yearlin’ sharp boy
Straight for the church note ringin’, vibes man sting a trash can
Listen to your junk man
Listen to your junk man
Listen to your junk man
He’s singin’, he’s singin’, he’s singin’
All dressed up in satin, walkin’ past the alley

(Waarom weet ik niet, maar bij het verhuizen van blogs vanuit vkblog naar hier, in de mood van Amerika, aanleiding onbekend. U ook, lees en luister dan ook naar:

Amerika Doen, gadverdamme

Boekbespreking Brug der Zuchten van Richard Rosso