De eeuwige strijd van een verslaafde, levend tussen hoop en vrees, lijkt het stoppen met roken je te confronteren met een oneindig traag landschap in het verschiet. Dichter Henri Marsman er maar even bijgehaald enkele jaren geleden om deze frustratie te beschrijven. Het heeft tot op heden niet mogen baten.
Maar wel een gedichtje in elkaar gefrutseld. Dat dan weer wel.
Denkend aan morgen
zie ik t’einde der tijden
langzaam maar zeker
mijn leven in komen
Eindeloze minuten
mijn maatje vermijden
als een kwelgeest
in angstige dromen
Snakkend naar adem
zuurstofrijke lucht
een giftig gemis
altijd geëerd
Edoch de zieklijke krab
de helse vrucht
van orale fixatie
de longen geteerd
Stoppend met roken
eindigt het leven
wat dan nog rest
is het duivelse pad
chagrijn en depressie
’t Is om het even
de kat of de hond
wie doet mij nog wat
dromend van de zomer
rennend langs het strand
herboren gevonden
sprakeloze energie
Dit kan niet waar zijn
Wat is er aan de hand?
Ben ik dat zelf
die ik daar zie?
sprakeloos verhalen 